პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 6. პირველი კოცნა მთებში

სადღაც ექვსი ხდებოდა, სახლში რომ ავხოხდი. ნანერვიულები, დაღლილი, ყველა გრძნობა არეული. ძლივს გავაღე კარი და შემოსასვლელშივე დავყარე ტანისამოსი, რომ სწრაფად შევვარდნილიყავი აბაზანაში და პოლიციის

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 5. გასვენება შუაღამეს და საპატრულო პოლიცია

ხელოსანმა ათი წუთი უჩხიკინა ტელეფონს, ბოლოს გამოვიდა და დამწუხრებული სახით მამცნო, რომ არაფერი ეშველებოდა, რადგან იგი გარდაიცვალა. გული ჩამეთუთქა. ჩემი ტელეფონი, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, რომელიც რამდენი წელია მომყვება ემოციებისა და ცხოვრების გზაზე,

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 4. ძროხა და ჩაშლილი სპაგეტი

ჩემს ცხოვრებაში აი, უკვე მერამდენედ, დრო პირად მტრად გამოვაცხადე. საათის ისრები წინ მიიწევდა, ხოლო მე ისტერიკულად ვალაგებდი, უფრო სწორად, ერთი ადგილიდან მეორეზე გადამქონდა ზედმეტი ნივთები და ყველაფერს სადღაც ვმალავდი

პაემანის დღიურები: ლოდინი, წუწუნი და ფეისბუქის მეგობრების სახე

ექვსი ნომერი ჩემკენ მოდიოდა, მოდიოდა რა, სამ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. ხბოს მზერით ავხედე. მე მას მხოლოდ მხრებამდე ვწვდებოდი. - რა? - მხოლოდ ეს ვკითხე და გული ყელში მომაწვა. - არაფერი, - მიპასუხა ღიმილით. გაკოცებ ახლა და სახლში რომ ახვალ, დაგირეკავ,

პაემანის დღიურები. თავი 2. ჩაშლილი პაემანი

მანქანის ფარების სინათლემ გამომაფხიზლა. გული, რასაც ჰქვია, ფეხებში გამეპარა სიხარულისგან და შვებით ამოვისუნთქე. მის ახალთახალ „პორშე კაიანს“ უკვე ვცნობდი. არა, თავიდან ვერ ვცნობდი, მაგრამ პარასკევს,

პაემანის დღიურები: ცნობილი ფეხბურთელის და უცნობი სესილის პირველი

პარასკევი დღეს გავიცანი ტიპი. ცნობილი ფეხბურთელი. ჰო და, კი მეცნო, მაგრამ მთელი საღამო კალათბურთელი მეგონა. მერე, დამშვიდობებისას კიდევ ერთხელ რომ ვახსენე, - კალათბურთი საინტერესო სპორტია-მეთქი, ცოტა გაღიზიანებულმა მითხრა, რომ ფეხბურთს თამაშობს...