პოეზია

ჯერ თვალები გქონდა ისე საოცარი ვიდრე იმ დღეს ზეცა იყო და ზღვა, მერე მკერდი მოღეღილი, სალოცავი, უკეთესი რა ინატროს კაცმა. შეღამებულს მოკლე აღმართს ამოჰყევი, მთელ ქუჩას ხომ შენი სურდა ნახვა, ისე მწუხრის რიჟრაჟივით აირეკლე, მე მეგონა, მზე ამოდის ახლა.

პოეზია კვნესის

პოეზია კვნესის ახლა როცა პოეტები არა ჰყავს რითმებს რითმა არევია შვილს დედა არა ჰბანს,ნიძლავს მივეძალე ახლა მეტოქე არა მყავს ნეტავ რას ცოცხლობ ას წელს დავჩხავლე ყვავს, რითმებს ვერ ვპულობ მაპატიეთ გენიებო მაპატიეთ ყველამ ერთად მაპატიეთ ყვავილებო,

პოეზია – სულის მდგომარეობა

დაგიკოცნი მოციმციმე თვალებს უნებურად თუ გავბედავ კოცნას, დრო და დრო თუ ეჭვები მაწვალებს, შენ თვალებმა კვლავ იმედი მომცა, გამიღვიძა გულში ბრძოლის ჟინი ის მიმქრალი ცეცხლი გამიღვივა, მეც მარტივით ამირია ტვინი შენ და მარტი ერთად მათბობთ მცივანს

თემურ ელიავა - კაცი რომელმაც შეშალა პოეზია (2)

აჰა ძმაო გვეშველა როგორც იქნა დავმარცხდით და არ შეგვრჩა სხეულზე აღარცერთი ნაკაწრი ზეიმია მე კიდევ ლამის ყელში გადამცდე ლამის შენში ჩავსახლდე უსახელო ძმაკაცო რაა ფუთი მარილი

თემურ ელიავა - კაცი რომელმაც შეშალა პოეზია

როცა აივანთან ჩაივლის პროცესია მე კი აივნიდან ხოშიანად გადმივაფურთხებ სიმღერას შეწყვეტენ ისინი ვინც ღმერთი დამაკარგვინა და უღნერთოს მიწოდებენ მართლმადიდებლურად დაიბოღმებიან გზას ლიცვა ლიცვით გაუყვებიან ტაძრისაკენ

მეფის დედოფლის პოეზია

მე გამარჯვება კი არა–დიდი სიყვარული მაბედნიერებს, რომელსაც ყოველდღე განსხვავებულად და თანაც უფრო და უფრო მძაფრად ვგრძნობ ,,ჩემი მეფისაგან’’.. ის ყოველდღე მიმეორებს ამ სიტყვებს: ,,გახსოვდეს, რომ ხარ დედოფალი’’!..