პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეექვსე]

დიდხანს მომიწია ფიქრი. ფიქრი და სხვა არაფერი. სახლიდან არ გავდიოდი მთელი თვის მანძილზე. ვიჯექი და ვფიქრობდი გრძნობაზე, რომელიც ოდესღაც როის მიმართ გამაჩნდა. იყო ეს სიყვარული? თუ გამოუცდელობისგან მიღებული სიამოვნება იყო? და მივხვდი, რომ ამას

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეხუთე]

"დასასრული დასაწყისში" ნიუ იორკი და ბევრი სიყვარული იყო. მთელი სამი თვე ვიყავი როის გვერდით და ის იყო ჩემს გვერდით. არ ვიცი, ძალიან დიდი კავშირი იყო და თან ძალიან მცირე. ჩემთან ცხოვრობდა, ფეხებში მელანდებოდა და იმ ცარიელ დღეებს მივსებდა,

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეოთხე]

ნიუ იორკის ქუჩებს ფეხით მოვუყვებოდით. სამ საათზეც კი, შუაღამით, ქალაქი ცოცხლობდა ისეთივე წესით, როგორც დღე. ამიტომ მიყვარდა ეს ქალაქი ყველაზე მეტად. ამიტომ ვიყავი მაშინ იქ. და ამიტომ ვკოცნიდი ქალაქის გულში ახალგაცნობილ მამაკაცს მთელი პათოსით.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მესამე]

– ყველა შენნაირი ძლიერი არ არის, ლილი. – იცი? მართალი ხარ, – ძლივს გავბედე მისი შავი თვალებისთვის მზერის გასწორება. – მე არ ვარ იდეალური. არ შემიძლია ვაპატიო ადამიანს ის ცხოვრება, რომელიც გაიუბედურა და მითუმეტეს ვერ ვაპატიებ იმას, რომ სხვაც

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეორე]

*კოღოს ნაკბენი* კოკა ჟორჟოლიანი ჩვეულებრივი ტიპი იყო. ვერც კი შეამჩნევდით ერთი შეხედვით, რომ საპრეზიდენტო ადგილს უმზადებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ მუდამ ოთხციფრიანგადახდილი კოსტუმები ემოსა, მაინც ეტყობოდა, რომ სახლში დიასახლისი არ ჰყავდა. აღარ.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი პირველი]

და მაშინ მივხვდი, რომ აფეთქება უნდა მომეწყო. ანუ ის, რასაც ყველაზე ნაკლებად ელოდა. ჰოდა, ვთქვი: – კენჭი უნდა ვიყარო! ოთხივემ რომ წაშლილი სახეებით შემომხედეს, ეგ დავაფიქსირე. მერე ყველაფერი ჩვეულებრივი იყო. ზუსტად, კანდიდატურა უნდა წარმედგინა!