რატომ აგირჩიე შენ?

მე ნიაკო ვარ 18წლის,რომელიც აქამდე ქუთაისის ერთერთ სოფელში ცხოვრობდა და აქამდე იმიტომ,რომ წელს ჩავაბარე და დედაქალაქში მივეშურები..

რატომ შემიყვარდა ის?!

ღიმილია ყველაფერია ცხოვრებაში. როდესაც ადამიანი გიყვარს,აუცილებლად გელამაზება მისი ხელები,სახე, ღიმილი. ყველაფერი მისი გაკეთებული.

რატომ ვართ მშიშრები ან რისი გვეშინია?

რატომ გვეშინია? საინტერესო კითხვაა, ეგ კი არა ბევრს ამ კითხვის დასმისაც კი ეშინია.ზოგიერთი კი თავის შიშსა და შფოთვას მალავს.სწორედ ასეთ ადამიანებს უწოდებენ მშიშარას.საერთოდ, უამრავი ცოცხალი არსება არსებობს და ყველამათგანს საკუთარი შიში გააჩნია.

რას გერჩოდი? რატომ მკარი დედა ხელი?!

რას გერჩოდი რატომ მკარი დედა ხელი?! რატომ?ექიმს რატომ მიეც ნება ჩემი მოკვლის

რატომ შენ?!(სრულად)

ივლისი იყო, დილაადრეან წამოფრინდა ქალბატონი ლილიანა ფეხზე, სააბაზანოშ შევიდა, გამოიცვალა, მოწესრიგდა, შავი თმა ცხენის კუდად აიჭიმა რაც მის პუტკუნა სახეს მეტ სილამაზეს სძენდა, მწვანე თვალები ბედნიერებისგან უბრწყინავდა, რომ გეკითხათ

რატომ შენ?!(4)

ერთი დიდი სანახაობა იყო, ტაძარში მდგარი, თავზე გვირგვინებ მდგარი ორი ღმერთის ფუნჯით დახატული სხეულის დანახვა. იდგნენ ორივე, ღმერთის წინაშე ერთმანეთით გამოწვეული ამაყი მზერით, ხვდებოდა ლილე იმ წამს რომ ამ მამაკაცს

რატომ შენ?!(3)

-დაა რამდენი ხნით?-იკითხა სერიოზული ხმით.არვიცი.-უთხრა და ბიჭებს გადახედა. დავითმა მობილური აიღო და დემეტრესთან დარეკა, მანაც სერიოზული ხმით უპასუხა.-გისმენ დავით.-ხმამაღალზე დააყენა დავითმა და უკვე ყველას ესმოდა საუბარი.

რატომ შენ?!(2)

-ამოისუნთქე.-ახარხარდა იოანე.-შენც ამოწყდი!-შეუღრინა და ისევ თავის „სიყვარულს“ ანუ არაქისის კარაქს მიუბრუნდა თვალებგაბრწყინებული.-რას მერჩის ტოო.-ისევ იცინოდა.-რას მიჟუჟუნებ მაგ თვალებს საფლავის მშიერი ჭიასავით?

რატომ შენ?!(1)

-იოანე?!-ახლა დევდარიანს მიუბრუნდა. -ლილეს სახელი ახსენა.-ამის თქმა და ანდრიას გაცხარება ერთი იყო მაგრამ დინჯად ედგა მამამისს გვერდით. -კარგი, ლილესთან რა საქმე გაქვს დემეტრე? -მე ლილე კი არა ლილეს ბავშვთა სახლი ვახსენე! კარგად მოგესმინა და იქნებ

რატომ სჭირდება ყველაფერს დამსახურება?

რატომ სჭირდება სიყვარულს დამსახურება? განა სამყაროში არაფერია უანგარო? უსამართლობაა ცხოვრებაში ყველაფერს დამსახურება სჭირდებოდეს. ხანდახან ბედნიერებას დაუმსახურებლადაც უნდა იღებდე.