სანაპირო (თავი 6/დასასრული)

სად ვარ,რა ხდება? ან ეს რისი ხმაა გაუჩერებლად რომ ისმის რიტმულად...საშინლად მცივა,აქ არავინ არის? არის აქ ვინმე?..-ნინა საავადმყოფოს დაცარიელებულ დერეფნებში დახეტიალობდა და პასუხებს ეძებდა...ის იყო რომ სხვა მხარეს აპირებდა გასვლას,მისთვის ნაცნობ

სანაპირო (თავი 5)

"...ნინა აივნის მოაჯირზე იდგა,მოკლე თეთრი სარაფანა ალაგ-ალაგ სისხლით იყო დალაქული,ნიავი თმას აქეთ-იქით უფრიალებდა და კაბაც ნელ-ნელა ირხეოდა,თითქოს ანგელოზი იყოო რომელიც მალე გაფრინდებოდა და ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს გაერიდებოდა..."

სანაპირო (თავი 4)

"...-რა ხდება?-გიჟივით იკითხა ნინამ და სრული სიჩუმე ჩამოვარდა,-მაიკი ავარიაში მოყვა...ელენე ძალიან ეხვეწა ნინას რომ შინ დარჩენილიყო,ფეხს ბოლომდე არ გაევლო და თან არ უნდოდა დაბადების დღეს აეროპორტში შეხვედროდა.ნინა დათანხმდა

სანაპირო (თავი 3)

...-რამდენი ხანია რაც აქ ხარ?-საწოლზე წამომჯდარი ბიჭი მშვიდი ხმით ეკითხება და წელში მოხრილი სიგარეტს უკიდებს-ხომ იცი რომ არ შეიძლება აქ, -კაი რა ამათ რომ ვუსმინო ხვალ მოვკვდები,-ცალყბად,სავდიანად ჩაიცინა და ირაკლისაც გაუწოდა,მან ხარბად ჩაუშვა

სანაპირო (თავი 2)

-თვითონ არ გვეშვებიან,სანამ არ მოეხაზებათ ვერ მოისვენებენ,-ელენე ნინას ვერც ცნობდა,ზედმეტად გაჯიუტებული და ძლიერი იყო,იმასთან შედარებით ვიდრე წლების წინ,ალბათ მართალია რაც არ კგლავს ისე გაძლიერებს. ბიჭების მანქანამ კვლავ სცადა გასწრება,ნინამ თავის

სანაპირო

შემოდგომის მეორე თვე ახალი მოსული იყო თბილისის ჭრელ ქუჩებში...სუსხის,ცუდი ამინდების მატებისა და მოღუშული სახეების პერიოდი დამდგარიყო.ჩემი ჩანაწერის ერთ-ერთი მთავარი პერსონაჟი-ნინა,ბუკიას ბაღში იჯდა,ყურსასმენებში "სიგურ როსის" სიმღერას ატრიალებდა და