სიზმარი

მეძინება..მაგრამ,იმდენად ვარ მიჯაჭვული კომპიუტერზე ადგომა და დასაძინებლად წასვლაც არ მინდა.. თან მომბეზრდა..მომბეზრდა ასე უაზროდ ჯდომა..საერთოდ ამას ჯდომას თუ დავარქმევთ..წამოწოლილი ვარ სკამზე.. დღეს კარგი დღე იყო..ზედმეტად კარგიც კი.. მეგობრების

სიზმარი

მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში, მაგრამ მაინც გიხილე...მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში,მაგრამ მაინც გიხილე, შენი ღიმილით მე მოვიხიბლე, შენი კაშკაშით ყველა დაჩრდილე.

სიზმარი რომ რეალობა იყოს

15 წუთში დავამთავრე უკვე კითხვა და ჩავძვერი ჩემს ფუმფულა ლოგინში. და როგროც ყოველთვის მთელი ღამე მესიზმრებოდა როგორ ვკლავდი დემონებს, როგორ ვიბრძოდი ჩემ მეგობრებთან ერთად სასიკვდილო თასის საპოვნელად. ალბათ მიხვდით. მესიზმრებოდა

სიზმარი

გუშინ წვიმდა ღამით, როცა ძილს მივეცი წამით, დამესიზმრა ქალი, ბანაობდა ნამით, წინ უძღვოდა ვარდი, თითონ ნახატია კალმის, მხრებზე გაშლილ დალალებს, აქანავებს ქარი, გამაღვიძეთ თორემ სემიყვარდა ქალი, ვუღალატე ცოლს და მომაჭერით თავი, აი თვალები აქვს ისეთი

სიზმარი თუ რეალობა (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

-ეჰ რამხელა შარში გაყავი ბატონო თორნიკე თავი შენ ხომ არ იცი -ნამდვილად მაგრამ ყველა საფრთხეს ვაცნობიერებ საქალბატონე მარიამ და კიდევ ერთხელ გიმეორებ რომ მიყვარხარ და ეს არასდროს შეიცვლება რადგან დაბადებიდან შენს გვერდით ვარ ყოველ ღამე, და ყოველ

სიზმარი თუ რეალობა (თავი4)

უცბად ჩადო იარაღი და ფული ჩანთაში, შემდეგ ნახატი პატარ პატარა ნახატებად დაჭრა და ისინიც ჩანთაში ჩაყარა, იქვე კალამი და ფურცელი იპოვა და წერილი დაწერა მშობლებისთვის: " ყველაფერი დროებითია, დავბრუნდებით ერთად, ის დამპირდა რომ დამაბრუნებს, არ

სიზმარი თუ რეალობა (3თავი)

ელაპარაკები ადმიანს, იღიმი ემშვიდოებბი დროებით,გგონია მეორე დღეს კვლავ იხილავ და წარმოდგენაც არ გაქვს რომ ეს თქვენი ბოლო შეხვედრაა, ბოლო შეხება, ბოლო საუბარი... საინტერესოა რომ იცოდე რომ ეს ბოლო შხვედრაა რას იზამდი? მე ვეტყოდი რომ მიყვარს

სიზმარი თუ რეალობა (2თავი)

რას გრძნობდა თორნიკე... ოო თორნიკეში ყველა ცხოველი დარბოდა რაც კი არსებობდა როცა მარიამის სახელს წარმოთქვამდა ხოლო როცა მარიამს უყურებდა უარეს დღეში იყო, როცა უყურებდა მის თვალებს, ეგონა რომ მარიამის თვალები ცა იყო და თვითონ ის

სიზმარი თუ რეალობა (1თავი)

ისევ იგივე, უკვე სასაცილოდაც კი მეჩვენება. მივრბივარ, გაუაზრებლად, ყოველგვარი რუკის გარეშე, სიბნელეა და ვიღაც განწირული ხმით ყვირის ჩემს სახელს... ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდება, მაგრამ უცბად უცხო ბარიტონმა გააყრუა არემარე და ახლოს მოსული ხმაც

სიზმარი(გაგრძელება)

მეორე დილით დედამ გამაღვიძა არც კი მახსოვდა რა მოხდა იმ ღამეს, ავდექი, ხელპირი დავიბანე დედას უკვე გაემზადებინა ცემთვის ტანისამოსი. მოვწესრიგდი და სამზარეულოში გავედი, სადაც ყოველ დილით მთელი ოჯახი ერთდ ვსაუზმობთ, მამა როგგორც ყოველძვის გაზეთს