მოლურჯო სული (თავი 6 )

და ტატოზე თქვა უარი.. იცით თორღვა ბიძია, როგორ უყვარს ტატო, იცით რამოდენა სიყვარული ჰქონდათ. ამდენხანს უძლებდა ასე თუ ისე ტკივილს ახლა კი ვეღარ უძლებს, დაბრუნდა ტატო დაბრუნდა და ის ისეთი უმწეო და ღარიბი ბიჭი აღარ არის, როგორიც ადრე იყო, ხუთი წელიაა

მოლურჯო სული (თავი 5)

-ცუდათ ხართ? შემანჯღრია და გონს მოვეგე, თვალები დავხუჭე ღრმად ამოვისუნთქე და პასუხის გასაცემად სიტყვებს დავუწყე ძებნა. -არა, კარგად ვარ.. ბუტბუტით ამოვილაპარაკე. -მაშინ რატომ ტირით?! გოგო არ მანეებდა თავს. -არაფერია, მადლობთ ყურადღებისთვის.

მოლურჯო სული... (თავი 4)

მინდოდა წავუსლიყავი, გავქცეოდი და ეს არ ჩამედინა, მაგრამ ამის ძალა არ შემწევდა. მისით ვიყავი ბოლომდე სავსე, მხოლოდ ჩვენ ვარსებობდი და კიდევ ის უფსკრული, რომელსაც შურისძიება და სიყვარულისგან გამოწვეული ტკივილი ერქვა.

დღეს ჩემი სული სხეულისგან გაცლას ზეიმობს

მინდა ვხედავდე შენს თვალებში სპეტაკ გვირილებს, შემოგეხვიო და შეგიგრძნო, როგორც არასდროს. გვერდიგვერდ ვიყოთ ჩვენი შვილი, როცა იტირებს დავხატოთ ღამე ალიონთან როგორ ბაასობს.

მოლურჯო სული (თავი 3)

მთავარი ის კი არ არის გიორგი, მარიამი ახლა შენს გვერდითაა თუ არაა, მთავრი ისაა ვის გვერდით იყო თავიდან, ვის მკლავებში კვნესოდა და ბედნიერების ბურუსში ვისთან ერთად ცურავდა. ტატომ კმაყოფილი მზერა მიაპყრო და გაუღიმა კვლავ ჩემს ქმარს.

შენ ჩემი სული ხააარ!!

არსებობს სხვადასხვაგვარი ურთიერთობები, ერთჯერადი, უხარისხო და ისეთი, რომელიც უცებ იბადება და სამარადისოდ გრძელდება... არ ვიცი რატომ, მაგრამ ჩვენს ურთიერთობას მე სამარადისო მეგობრობას ვუწოდებ... მჯერა ის მუდამ იარსებებს და გაგვაძლიერებს... მახსოვს

გაყინული სული

ცივ დეკემბერში გარდაცვლილ ხელებს სულის კანკალით დააყრი მიწას და მოიგონებ იმ უხეშ ყმაწვილს, ბოლო სუნთქვამდე მუდამ რომ გიცავს.

მოლურჯო სული. (თავი 2)

განათების გამო ვერ გავარჩიე კარგად სილუეტი. რაც უფრო გვიახლოვდებოდნენ,მით უფრო და უფრო მეცნობოდა თითქოს და უცნობი, ყურები დამიგუბდა, არაფერი მესმოდა, გული კი მოჰყვა გამალებით ძგერას. უცნობის სიცილის ხმა გავიგონე წამით, რომელიც ძლიერ ნაცნონი და

მოლურჯო სული (თავი 1)

-მაადლობა, ტატო. ხელი, ხელზე დავადე, მან კი ჩემი ხელი, თავისაში მოიქცია და გაყინული ტუჩები შემახო, ტუჩები, რომელიც სიცივის მიუხედავად მაინც მწვავდა. -მაადლობა შენ მარიამ, ვინაიდან წამებში შეცვალე ჩემი სამყარო, შენი მოლურჯო სულით! -„მოლურჯო სული“

სული აწრიალდა (ერკე მიდასი)

სული აწრიალდა წამში ჩქარა-ჩქარა, სიტყვამ სიმარტოვის მთებში გადამმალა, უფლის ვიწამე და ფრთები დამაფარა,