ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო,ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა,

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა, ახალგაზრდა ვატყობ მხოლოდ ასაკით ვარ. შავად მოსჩანს ყველაფერი, რადგან ფერადს, ვერ აღიქვამს თვალი ჩემდა გასაკვირად.

სულ სხვა ფინალს სთხოვენ

მოდი ამ ლექსით მწერლების სადღეგრძელო შევსვათ... ხოდა მკითხველებს კი მოგმართოთ, ნუ მოსთხოვთ იმის შეცვლას, რაც ჩაფიქრებული აქვთ და ნუ გადაახვევინებთ. უბრალოდ დატკბით, როგორც ჩაიფიქრა და როგორც წერს მწერალი. გინდ აქ. გინდ ეს უკვე ცნობილი მწერალი იყოს,

სხვა რაღაც ვიგრძენი, სულ სხვა რაღაც..

მეხუთე გაკვეთილი იწურებოდა, როცა შემოაბიჯა და უთქმელად მოთავსდა ადგილზე. კედლის მხარეს, საკლასო ოთახის კართან ახლოს ედგა მერხი. მასწავლებელმა,როგორც ყოველთვის, ირონიულად გაკვირვებული მზერა დაახვედრა და მისი ,,პუნქტუალიზმი'' განსაკუთრებულად აღნიშნა.

სულ სხვა "მე"

დღეს რაღაც სხვა ვიგრძენი, იცი, რაღაც სხვა შევიგრძენი. ის რაც აქამდე არ განმიცდია, გიყურებდი, გიყურებდი თვალებში და მასში ჩაძირვა მინდოდა. გეხუტებოდი და ვგრძნობდი რა ხდებოდა ჩემში, გული თანდათან ამიჩქარდა, ცოტაც და ამოვარდებოდა საგულედან. ტანში

დე, გჯეროდეს რა ჩემი - სულ ყოველთვის

შეიძლება კი, ადამიანი გიყვარდეს და მას არ იცნობდე, არ იცნობდე შინაგანად, საერთოდ წარმოდგენაც კი არ გქონდეს თუ ვინაა და მაინც გიყვარდეს?!.. არ ვიცი, დავიბენიამ წამს, უფრო ზუსტად კი ცოტა ხნის წინ, ადამიანმა, რომელიც ჩემთვის ყველაფერია და, მგონია, რომ

სულ ერთი წამით

ერთი...ორი..სამი... ერთი...ორი..სამი... დროს დაეკარგა წამი. ერთი...ორი..სამი...

მე დავიბადე დედამიწის სულ ციცქნა ბაღში

მე დავიბადე დედამიწის სულ ციცქნა ბაღში მადლობელი ვარ ამ სამოთხის,მიწის,ზეცისა. მშვენიერების წალკოტს ეყრები მთასა თუ ბარში შემყვარებია ყველაფერი ჩემი ქვეყნისა. მე წვიმაც მიყვარს უეცრად მაშვრალს რომ დაგასველებს, ის ნათელი მზე წვიმის მერე გულს რომ

სულ იცდის, სული ცდის სუიციდს

უკვე მიტევენ ფიქრები აღარ მასვენებს ხვალ ვინ ვიქნები ? ცრუ თუ მლიქვნელი? აღარც მასონებს აღარც ბერებს და აღარც კარლსონებს აღარ ვუჯერებ მგონი გავგიჟდი აღარ მასვენებს ჭრა სურს ამ ვენებს შვილი, ამ გენებს კარვები, ბარგები მუსიკის დარგები

-სულ ერთად?! [2]

მეორე დღეს განსაკუთრებულად ემზადებოდა ლუკა ბოლოსდაბოლოს თავის ანიტა ჩამოდიოდა,ნინაც გადმოცემით ჩვეულებრივი თბილისელი გოგოა თავში ავარდნილი და ლუკას გადმოცემით უბრალოდ ანგელოზი.