სულ მარტო

მაგრამმ...... ეს დაცინვა და დამცირებაა შეიძლება იმადამმიანს უკვე გადახდა ვინც დასცინის . ბევრს დაუცინიაა მისთვის და შეურაწყოფაც მიუყენებიაა ის კი ამ ჯავრსს სხვაზე იყრისს. რატომ ? იმიტომ რომ როცაა ის ასე ცუდად შეურაცწყოფილადდ და

ო, ღმერთო ჩემო, სულ კიჭი, კიჭი, როსღა ვეღირსო გამაყუჩებელს?!

მეოთხე დღეა მაწუხებს კიჭი,და თუ რა არის კიჭი, ვერ ხვდები,მე კბილის გარდა კიჭი არ ვიცი,კიჭი მაწუხებს და არა ყბები.ო, ძლიერია ეს ყრუ ტკივილიც,ნერვი არ დარჩა, გულ-ღვიძლს მიკაწრავს,ბნელ ოთახიდან სიმწრის ყვირილი ვგონებ საფლავში

ისე მომენატრე, სულ მელანდები

ისე მომენატრე რომ გაჩერდა დროის წამები ისე მომენატრე ვეღარ ამბობს სათქმელს თვალები ისე მომენატრე ჩემი გრძნობით ზეცა ატირდა ისე მომენატრე რომ ზაფხული უცებ გაცივდა

სულ ერთი ა

მახსენდება ის დღეები რომ ვიყავით ერთად უზნეობა მარადიულ თაყვანს სცემდა ღმერთად მარტოსული ნარკომანი,აღიკვეცა ბერად

მწერლებს სულ სხვა ფინალს თხოვენ (სრულად)

ცხოვრებში ყველას გვაქვს ასეთი ეტაპი როცა ფიქრობ, რომ ყველაფერი დამთავრდა მაგრამ სწორედ მაშინ იწყება ყველაფერი. ბედნიერი დადასრული არ არსებობს! შეუძლებელია დასასრული ბედნიერი იყოს. ამიტომ მე ბედნიერ დასაწყისს და იმ ბედნიერ გზას ვირჩევ, რაც

ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს

ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს, შენი შეხების მტანჯავს წყურვილი, შენი თვალების გულთბილი მზერის , და ღრმა სამყაროს ცქერის სურვილი.

მე სულ შენთან ვარ

მე შენგან უკვე დავიწყებული შენზე ფიქრებით გაბრუებული ვზივარ ჩემს თავთან მარტო ეულად ალბად მე მართლა გადავრეულვარ

სულ მეყვარები!

სიყვარული ხომ მაგრად ასწორებს ჩვევად გექცევა ესეც ასწორებს არის უბრალოდ მარტივი ტიპი თითქოს ცოცოხალი სტერეოტიპი ის მელოდია საოცრად ჟღერდა ცარიელ ქალაქშიც მოგვაწვა სევდა ცარიელ ქუჩებშიც ბევრი ვიარეთ ძველი გავატაროთ ახალს მივაწვეთ არ მეყვარები

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო,ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა,

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა, ახალგაზრდა ვატყობ მხოლოდ ასაკით ვარ. შავად მოსჩანს ყველაფერი, რადგან ფერადს, ვერ აღიქვამს თვალი ჩემდა გასაკვირად.