სხვისი ცოლის მესაკუთრე-4

ხელები ისე დააწყო კედელს,ვერსად წავიდოდი (მეგონა ეს შიში იყო მაგრამ არა ეს სხვა გრძნობა იყო რისი გამხელაც არ მინდოდა საკუთარი თავისთვის ან ჯერ ვერ გამეგო)_სხვა არ მჭირდება!ახლოს მოიწია და ყურში ჩამჩურჩულა "შენ ჩემი გახდები",მხოლოდ "შენ

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-3

აი ეს იქნება ქალბატონო თქვენი ოთახი მითხრა და გამიღიმა.ოთახში მარტო დავრჩი ისეთი დაღლილი ვიყავი,შხაპი მივიღე და დავწექი არაფერის თავი არმქონდა არც არაფერზე მინდოდა ფიქრი.ეგრევე ჩამეძინა-ღამე ძილბურანში ვგძნობდი ოთახში ვიღაცა იყო და

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-2

ვის ვაი ვაგლახით ავდექი,ახმახი ბიჭები ბაჩოს აღარცემდნენ ,ცოტა გულს მომეშვა დავინახე საწყობის შუაგულში მაგიდა იყო და მაგიდის წინ ვიღაცა სავარძელში მოკალათებულიყო მარტო,(სწორი ცხვირი და სქელი ტუჩები მოუჩანდა )სიბნელეში იმალებოდა თითქოს. ფეხები ძლივს

სხვისი ცოლის მესაკუთრე

_თქვენი ქმარი ჩვენთან არის!არცგაბედოთ პოლიციაში წასვლა თორე თქვენს ქმარსს დაუფიქრებლად მოვკლავ!არც არავის უთხრა რამე! _კარგად არის?რამდენი გჭირდებათ მითხარით და აუცილებლად მოვიტან თანხას

სხვისი ცოდვებისთვის... (დასასრული) სინათლე გვირაბის ბოლოს...

-როგორ მოვედით აქამდე.... თინი, როგორ შევძელით ჩვენი სიყვარული ამისთვის დაგვემსგავსებინა... ორივემ დავაშავეთ... ძალიან გვიანია უკვე... ზედმეტად ვატკინეთ ერთმანეთს... ეხლა ამას მნიშვნელობა აღარა აქვს... უცხოები გავხდით... უკვე ცოლქმარიც აღარ ვართ...

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 6) უშენოდ ცხოვრება აუტანელია...

ჰამაკიდან გადმოგდებულ ხელზე ვიგრძენი მისი თითები... თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ რად დამიჯდა, ამ დროს ემოციების შეკავება... მისი სიმხურვალე მთელ სხეულში მეღვრებოდა... გონება ლამის დავკარგე მისი ტუჩები, რომ ვიგრძენი თითებზე... მკოცნიდა ნაზად და ზუსტად

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 5) უშენოდ ცხოვრება მასწავლე...

თავი მის მკერდზე მედო... მის გულისცემს ვისმენდი. -როგორ გამალებით გიცემს გული... - ჩავიჩურჩულე. -თუ გაწუხებს, არც დავფიქრდები ისე შევაჩერებ... - შევკრთი, თვალცრემლიანმა ავხედე.

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 4) ვინანიებ...

-ცოლად რისთვის მომიყვანე?... ოღონდ არ გინდა ეს ფარსი... "პრესისთვის... ჩვენი ერთად ყოფნა , რომ გამემართლებინა" და მსგავსი სისულელეები... დუმდა... -მიპასუხე!!! იმიტომ რომ საბოლოოდ გაგენადგურებინე? ბოლო მოგეღო? დაგეცინა? თავმოყვარეობა შეგელახა?

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 3) ქორწინება...

-უფლებაც არ მაქვს პატიება გთხოვო, იმიტომ რომ ამას ჩემს თავს. მე თვითონ ვერასოდეს ვაპატიებ... - ხმა ჩახლეჩოდა. -უბრალოდ გთხოვ დაივიწყე... გონებიდან ამოირეცხე... ვერ გიყურებ ესეთს.... თინი გემუდარები რამე მითხარი... - ნერვიულად ტკეპნიდა ერთ ადგილს. -

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 2) გაუაზრებელი ნაბიჯი

გაქცევაც ვცადე...არ გამომივიდა... უზარმაზარი ბეტონის გალავანიდან მაშინ ჩამომხსნა დაცვამ , როცა ზედ გაჭირვებით ავფოფხდი და თავი უკვე სამშვიდობოს მეგონა.მაშინვე ბატონ ნიკოლოზს დაურეკეს...ეხლაც მახსოვს ჭიშკართან ბორბლების დამუხრუჭების საშინელი ხმა...