ტყუილების ღმერთი (თავი VI)

-დაგინახეთ.-ამბობს გამყინავად ცივი ხმით. გველნაკბენივით ავხედე. -რა დაინახე?!- ვყვირი ბრაზისგან გაცოფებული -დავინახე ლეა! დავინახე ფეხზე როგორ აგისვა ხელი!- ისეთ ხმაზე ყვირის წამით გაოგნებული ვჩერდები და აზრზე მოსვლას ვცდილობ. არჩიმ პირველად მიყვირა.

ტყუილების ღმერთი (V თავი)

-მია?! რას აკეთებ!- სილუეტს ლამპიონის განათება ეცემა. დემნა. ჯანდაბა ისევ დემნა! -რას აკეთებ?!- თითქმის მკაცრად მეკითხება, ორი წამიც და ჩემგან ორ ნაბიჯში დგას და სახეზე თითქმის გაბრაზებული მაკვირდება. - რას აკეთებ მეთქი?!- მისი მომთხოვნი ტონი

ტყუილების ღმერთი (თავი IV)

ას ნაბიჯში როგორღაც ბრაზს ვთოკავ და სუნთქვას ვიმშვიდებ, როცა მხარში მიდგება და ჩემს ნაბიჯებს ფეხს უწყობს. ისე ვუყურებ, თითქოს მოჩვენება მომელანდოს. ნაბიჯს ვანელებ და ბოლოს ვჩერდები. ვერ ვხვდები კიდევ აქ როგორ არის ისე, თითქოს რამდენიმე წუთის წინ

ტყუილების ღმერთი (III თავი)

-რა განდა? -უხეშად ვწყვეტ ხელოვნურ სიჩუმეს. როგორღაც მბრძანებლურად გამომდის. საკუთარ თავს გულში ვაქებ და უემოციო გამომეტყველებას ვინარჩუნებ. დემნა ღიმილს აფართოებს. ქათქათა, იდეალურ კბილების წყობაში ოდნავ წვეტიანი ეშვები შემზარავად მემუქრება. -რა

ტყუილების ღმერთი ( II თავი)

-აქედან დაახვიე - უცერემონიოდ ვუცხადებ, ისე რომ არჩის თვალს არ ვაშორებ. თან ვლოცულობ, რომ ვერ დამინახოს. ლუკაც, ასევე უცერემონიოდ, ყბაში ხელს უხეშად მავლებს. ლიდას კივილი ხდება. უნივერსიტეტის საფეხურებზე ამავალი არჩი მოკლე კივილის ხმაზე ჩვენკენ

ტყუილების ღმერთი ( I თავი)

-შე პატარა მახინჯო ვირთხა, გგონია ვინმეს შეაშინებ? ხელის გათავისუფლებას ვცდილობ და თან ვუყვირი, საკუთარ ხმას ვერ ვაკონტროლებ: -შენ სიმახინჯეში ნამდვილად ვერ შეგედრები- ვტყუი, მაგრამ ისიც ხომ ტყუის? მე მახინჯი არ ვარ. ეს სიძულვილის ენაა.-გიმეორებ,

ტყუილების დედოფალო (თავი 4)

მუსიკა ჩართო და მთხოვა მეცეკვა მასთან -არა არშემიძლია თოკო არვიცი ცეკვა -არაუშავს არცმე ვიცი -აუ არა რა გთხოვ -ნუ მთხოვ ,იმიტომ რომ მე გთხოვ ვიცეკვოთ ერთად იცეკვებ ჩემთვის? -კიი ( მაინც დავთანხმდი)

ტყუილების დედოფალო (თავი 3)

-კიდე აქხარ ? ნინა შენ გეუბნები -მეუბრალოდ .... -მორჩი ორმაგ ცხოვრებას -რატო არგჯერა ჩემი ?

ტყუილების დედოფალო (თავი 2)

ნინა შენ ხარ ის ერთადერთი ადამიანი ვინც მე დამაინტერესა როცა არავითი ვინტერესდებოდი, მე შენში მომწონს შენი უბრალოება არასდროს შეიცვალო გთხოვ ,სიკეთე სითათუთე და უბრალოება არასდროს დაკარგო, არც ბევრი ფულის გამო

ტყუილების დედოფალო

ყოველდღე ტრანსპორტში ,ქუჩააში ვხედავდი ერთ ძალზედ სიმპატიურ ბიჭს რომელიც ,მაგიჟებდა მზერით უბრალოდ მზერით, მას ისეთი წყნარი,მშვიდი სახე ქონდა თითქოსდა არაფერი ანაღვლებსო არაფერი თრგუნავს და ადარდებსო ,ისე უბრალოდ მხოლოდ შეხედვით დაგიპყრობდა და