უჩვეულოდ (სრულად)

-აქ.. რა გინდა აქ? -ძლივს ამოვიხავლე. -მოსალოცად მოვედი. -წარბიც არ შეუხრია. -ეგ სისულელეები სხვებს დააჯერე. სალომე,მოჰკიდე ხელი და აქედან წაიყვანე,სანამ ვინმეს დაუნახავს. საერთოდ არ მეცინება. -ღმერთმა იცის როგორ ვცდილობდი თავდაჯერებულობა არ

უჩვეულოდ..

ჩემი ცხოვრების ნამდვილი და ერთადერთი ისტორია შენ ხარ...იმ დღეს უჩვეულოდ წვიმდა, ასე არ იცოდა ტირილი თბილისმა, მერე ასევე უჩვეულოდ გამოანათა ვარდისფერმა მზემ და ასევე უჩვეულოდ დათბა...იმ დღეს უნებურად გამკრა გულში რაღაც ამოუხსნელმა

უჩვეულოდ ცისფერი თვალები (5)

შუა ღამე იყო რომ ჩამეძინა ტელეფონზე ჩხუტებულს, ხელი კი კვლავ ტუჩებზე მედო, რომელსაც ცეცხლე ნელ-ნელა უნელდებოდა... დაჯერება მიჭირდა იმის, რომ დემეტრე მხოლოდ ჩემ საკოცნელად დაბრუნდა უკან და სხვა არაფრისთვის...

უჩვეულოდ ცისფერი თვალები (4)

-მაპატიე მაგრამ ეს რომ არ გამეკეტებია მოვკვდებოდი... მხოლოდ ეს სიტყვები მითხრა და წავიდა... წავიდა და თან ისე რომ არაფერი მითხრა დაქ არც არაფერი მათქმევინა...მთელი ღამე ვფიქრობდი, მის კოცნაზე... როგორი ველური და ამავდროულად ვნებიანი იყო....

უჩვეულოდ ცისფერი თვალები (1,2,3)

ცხოვრება ათასგვარი სურპრიზებითაა დახუნძლული... შეიძლება ისეთ სიტუაციაში ჩავარდე, რომელზეც ვერც კი იოცნებებდი ან პირიქით... აზრადაც ვერ გაივლებდი, რომ ეს შეიძლება მომხდარიყო..... ჩემ მდგომარეობაშიც ეგრეა... ვერასდროს ვერ წარმოვიდგენდი რომ მე, ანის

უჩვეულოდ ცისფერი (1)

იმ წუთში ჩემი სახე რომ წარმოვიდგინე ალბათ თვალები ბურთის ხელეა მექნებოდა გაოცებისგან...... რამდენჯერმე თვალები დავახამხამე იმის იმედით, რომ უბრალოდ ამდენი ფიქრიდან გამომდინარე მესიზმრებოდა და სხვა არაფერი