უცხო

თავიდანვე ჩანდა ელიზაბეტ დანელიას , ძლიერი ხასიათი. ჯიუტი გახლდათ ბავშობიდან, ყოველთვის თავისი გაჰქონდა. არ გეგონოთ თავხედი ყოფილოყო, არა ზღვარს არასდროს სცილდებოდა. ბავშობიდან ახერხებდა ცუდის და კარგის გარჩევას. ლამაზი ბავშვი იყო.სწორი, გრძელი

შემოდგომის გაელვება(იმ უცხო ქალს)-გიორგი ქადაგიძე

...წვიმა ასველებს და უძერწავს ნატიფ მკერდს,სავსეს და ახარტულებს რიკულებით თეთრ კაბას ისევ ისეთი ღრმაა ეს ტკვილი წვიმა ვერ ავსებს...

ალბერ კამიუ – ,,უცხო''

დღეს დედა გარდაიცვალა, ან იქნებ - გუშინ.რა ვიცი: მოხუცთა თავშესაფრიდან დეპეშა მივიღე: - ,,დედა გარდაიცვალა, დაკრძალვა ხვალ, ვიზიარებთ თქვენს მწუხარებას”. რას გაიგებ, იქნებ გუშინ მოკვდა.მოხუცთა თავშესაფარი მარენგოშია, ალჟირიდან ოთხმოცი

არც ნაცნობი ხარ,არც უცხო...

არც ნაცნობი ხარ,არც უცხო არ გიცნობ,მაგრამ ერთი ხარ, არავინ გიდგას გვერდით და სულ მარტოდმარტო დადიხხარ. მზის ამოსვლისას მე გაგიცანი, ჩასვლისას ისევ დაგტოვე მარტო, შენთან მოვედი და ეს გითხარი, სად,ვინ ხარ და ან კიდევ რატომ?!

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო ~სრულად~

-რა ხუმრობაა?-თავი გვერდით გადახარა და ისე მკითხა,როცა მთავარი გზატკეცილიდან გადუვუხვიეთ. -მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე და მიჭირდა მანქანის მართვა მაგრამ არ შემეძლო გაჩერება. -შენ ავად ხომარ ხარ?-ლოგიკური

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-ნოაა! ბიბლიოთეკაში მივდივარ-ვიყვირე მეორე ოთახში,რომ მიმეწვდინა ხმა.-ჰეი,მე რა უნდა ვქნა?-კარებიდან მსოფლიოში ყველაზე სიმპათიურმა ბიჭმა გამოყო თავი და საყვარლად მომაჩერდა.გამეღიმა.-შეგიძლია დამელოდო-მისკენ წავედი,თითებით პერანგის საყელოზე ჩავეჭიდე