პეკინის ქუჩა (5)

-არა მა დედას დამთავრებული ქონდა უნივერსიტეტი ერთმანეთი რომ გავიცანით,ძალიან ლამაზი იყო.. -შენც ძაან სიმპატიური,და აი ასე ერთი ნახვით შეგიყვარდათ ერთმანეთი? -ის ძალიან ცუდად იყო, რობამ ცოლი მოიყვანა ისერო თამუნასთვის არაფერი არუთქვამსმ,ასე მარტივად

იისფერი ქუჩა [სრულად]

მერე იყო დამთხვევითი შეხვედრები... მალე ონიანის "მიყვარხარ".. პირველი კოცნა და ნინას აწითლებული ლოყები...კარგი გოგო იყო ნინა... კარგი წყვილი იყო... ონიანს წარსულმა არ მოუსვენა...

ნისლიანი ქუჩა(სრულად)

ბიჭი გაიცნობს ქუჩაში გოგონას, რომელიც ძალიან მოეწონება, დაპატიჟებს კაფეში, ერთმანეთს გაიცნობენ, მაგრამ ამ ბიჭის ცხოვრება თავდაყირა დგება, როცა გებულობს რომ ეს გოგო უკვე დიდი ხანია დაღუპულია გაჩერებაზე ვიდექი. ცა იღრუბლებოდა, მე კი ავტობუსს

პეკინის ქუჩა (4)

გუგამ მარიამს თვალი გააყოლა და სწრაფად ავარდა საავადმყოფოს მეორე სართულზე,იქვე მჯდომ მდივანთან მივიდა -დღეს გოგონა ხოარ ყოფილა ხელი უნდა ქონდეს მოტეხილი 16 წლის მარიამი -კი მოტეხილი არა ნაღრძობი -რომელ ექიმთან იყო? -ლაშა რობაქიძე. -სადარის?

იასამნის ქუჩა [5]

–სურნელი გაქვს, არანორმალური! – მეუბნება უეცარ კომპლიმენტს და ჩემსკენ მოემართება. მე ვუღიმი და ოდნავ ვიწევი, დაჯდომის საშუალება რომ მიეცეს. –ნუ იგონებ. – მეცინება და ფოტოების თვალიერებას განვაგრძობ.–რა იქნებოდა, იმ დღეს აივანზე რომ არ შემოსულიყავი,

პეკინის ქუჩა (3)

მარიამი ისევ წავიდა როგორც წინა დღეს და გუგამ ისევ გაიმეორაა მისი სახელი ჩუმად მარიამ..... ბექამ ხელით ანიშნა გუგას წავედითო და აუყვნენ დოლიძის აღმართს, გუგას მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებდა თავში მხოლოდ ერთ რამეზე ფიქრობდა.. ნუთუ შეიძლება ასე 2 დღეში

იასამნის ქუჩა [4]

–რა არის უაზრობა? –ყველაფერი! ცხოვრობ, ცხოვრობ და აი, რა?! – ეცინება ჩარკვიანს. არ ვიცი, ჩემს გასაბრაზებლად ამბობს ამას თუ სრულ აგონიაშია ჩავარდნილი. –მეტი რაღა უნდა იყოს, ლუკა?! – გაოცებული ვწევ წარბებს და თვაებს სასაცილოდ ვქაჩავ. –უნდა იყოს! –

პეკინის ქუჩა (2)

გოგონა მოტრიალდა და წამოვიდა ბიჭმა კი ისევ ახედა ცას,შეხედა ვარსკვლავებს და გაიმეორა მარიამი..... ისე გავიდა დრო ბიჭმა ვერ იგრძნო,ახლა მთვარე მზემ შეცვალა და პოზიციას დაუბნუდა. დილის 7 საათი იყო ბიჭს სკამზე ჩასძინებოდა სავარჯიშოდ გამოსულმა მარიამმა

იასამნის ქუჩა [3]

–შემომხედე ... სიჩქარეს უკლო და საბოლოოდ, სადღაც, ხესთან შეჩერდა. –შემომხედე, რომ გელაპარაკები ... – ეღიმება ჩარკვიანს და ხმის ტემბრი შესამჩნევად ეცვლება. მე არაფერი მითქვამს ... არც შემიხედავს, უბრალოდ თავი შევაბრუნე მისკენ. –რაც არ უნდა გითხრან,

პეკინის ქუჩა

ისინი ერთმანეთს შეხვდნენ მაშინ როდესაც ორივეს ყველაზე მეტად უჭირდათ, მაშინ როდესაც ორივეს რაღაც ახალი სჭირდებოდათ ხოდა აი ასე ერთ დღესაც ორივე გამოყვა პეკინის გრძელ და დაუსრულებელ ქუჩას, ქუჩას სადაც ხალხი ნაკლებად მოძრაობდა,ქუჩას დასაც რამდენად