ყველაფერი ერთ ღამეში შეიძლება შეიცვალოს!

ღამის 3 საათი სრულდება.მივდივარ,მეც არ ვიცი სად,უბრალოდ გზას მივყვები და მთლიანად მას ვეკუთვნი.ძვლებში ატანს და ისეთი შეგრძნება მაქვს სადაცაა დაიმტვრევა და ათას ნამტვრევად იქცევა.აგვისტოა...დიახ აგვისტოს 23 რიცხვია უკვე.მიუხედავად იმისა,რომ ზაფხული

ყველაფერი ხდება..

...ის ჩემზე ძალიან დიდი იყო და ამას გვიან მივხვდი.. იმის მერე რამდენჯერმე მომწერა მაგრამ არ ვუპასუხე და შემეშვა მემგონი.. ამას ალბათ კიდევ დიდხანს ვინანებ, მაგრამ ამ ყველაფრით იმის თქმა მინდა რომ ნურავის ნუ დაუჯერებთ და სანამ რამეს გააკეთებთ კარგად

ყველაფერი ხდება (1 ნაწილი)

მოვდივარ და ვფიქრობ მომხდარ ამბებზე.. ზაფხულის საღამოა მაგრამ მე ტაო მაყრის, მცივა.. თიკას დავემშვიდობე და გავუყევი აღმართს ჩემი სახლისკენ. რა რთულია იმასთან შეგუება რომ დროს ვერ დააბრუნებ. გაინტერესებთ რაზე ვლაპარაკობ არა?! ზაფხულის ცხელი დღე

ყველაფერი ან არაფერი(სრულად)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელსაც ულტრათანემდროვე ტექნოლიოგიებმა ცხოვრება ფეხქვეშგამოაცალა,მაგრამ გადს დრო და ის კვლავ ცდილობს მიზნის პოვნას,კვლავ ეძებს ბედნეირებას...ვნახოთ,თუ შესძლებს ეს ოპტმიზმით აღსავსე თინეჯერი მიაღწიოს მიზანს და კვლავ იყოს

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

თითქოს ყველაფერი კარგად იყო... (1)

ღამე იყო,წყვდიადი მეფობდა.ცა ავისმომასწავებლად მოიქუფრა, თითქოს რაღაც სასტიკს უქადდა სამყაროს.დაცარიელებული ქუჩები და ცივი გამყინავი ქარი გარემოს უფრო ამძიმებდნენ.ძაღლის ყეფასაც კი ვერ გაიგონებდით.ორ რიგად ჩამწკრივებული სახლებიდან არცერთში არ ენთო

სიყვარულს ყველაფერი შეუძლია, გულმა ვეღარ გაძლო (სრულად)

მთელი ერთი კვირა ტასოსთვის ,,ჯოჯოხეთური" აღმოჩნდა. ყოველ ღამე ხედავდა ერთსადაიმავე სიზმარს: ვიღაც უახლოვდებოდა, ისიც მისკენ მიდიოდა და როცა უნდა ჩახუტებოდა, მაშინ ხვდებოდა დანა ზურგში.. იმდენად რეალურად აღიქვამდა ამ სიზმარს, რომ სიზამრშივე ტკიოდა და

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე (დასასრული)

როცა წახვედი პირველი ყოველთვის შენ მირეკავდი, მაგრამ იმ წყეულ დღეს რატომღაც შენც "დაგავიწყდი" და პირველად მაშინ დავრეკე შენთან, შენი ხმა რომ გავიგე მაშინ დავრწმუნდი ჩემს გრძნობებში, მე სულელმა ვერაფრის თქმა ვერ გავბედე და გაგითიშე...

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე (8)

არა უბედური არ ვარ, სიცოცხლის გაგრძელების სურვილს ჩემი შვილები სანდრო და ანასტასია მაძლევდნენ... ხოო სანდრო და ანასტასია, სანდრო უკვე 8 წლისაა ანასტასია კი 4 ... მე კი მე ეხლა სულ რაღაც 22 წლის ვარ ... და მაინც რა მოხდა 4 წლის წინ? -გვანჩაა...

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

გადავწყვიტე მოთხრობა დამეწერა, ვნახოთ რა გამოვიდა. საერთოდ მოთხრობებს არ ვწერ მაგრამ, ეს მოთხრობა ასეა თუ ისეა საინტერესოა(შეიძლება სხვა მოთხრობა ან წიგნი გაგახსენდეთ მისი კითხვისას) მოკლედ ეს მოთხრობა ეხება ერთ გოგონას რომელიც გულგატეხილი უცბად