მივხვდი, არ ყოფილა ძნელი უშენობა

გრძნობებმა ფიქრებში ღამე გაათია, შენზე ოცნების ამაო იმედმა, სასთუმალს წოლილს, გულაღმა ყოფილს, თვალებ ნაცარ შეყრილს მივხვდი უშენოდაც სუნთქვა შემძლებია.

ბედი ყოფილა მწყურვალი

გულმა მიმუხლთა, დამძლია თურმე ყოფილა ძლიერი, რად მოგელოდი სიკვდილო ბედი ყოფილა მწყურვალი

გალაკტიონი ყოფილა სტუმრად

როდესაც ღამე იმეფებს ცაზე, როდესაც ფიქრები ცდება აზრებს, როდესაც ვარაკვლავები ჩნდებიან ცაზე, მაშინ იწყება აზრების ბრძოლა, რომელასაც მოჰყვება უაზრო რითმა, დიდ პოეთა ტიტანური ორთაბრძოლა,

არ ყოფილა სიყვარული ნამდვილი~მკვლელის ანდერძი

გახსოვს რო წაგიყვანე პირველად 30 ივლისი იყო, წაგიყვანე არა ფაქტიურად მოგიტაცე და წაგიყვანე მთაში ჩემთან ფიქრობდი რო მოგვკლავდენ ამისთვის ფიქრობდი რო მშბლები არ გაცოცხლებდნენ მაგრამ არ იცოდი რო ჩემმა მეგობრებმა შენები ნახეს და მოუყვნენ თუ როგორ

თურმე სიზმარი არ ყოფილა

-თუ სხვა გზა არ გექნება, ეს არ დაკარგო...-მანიშნა ნახატზე. და დაიკარგა, დაიკარგა ბევრი ქალი, ჟანას ლამაზი ნაკვთები... გალიაში ვარ გამომწყვედიული მიშველეთ...

სხვისი ბალახი თურმე უფრო ქორფა ყოფილა

სხვისი ბალახი უფრო მწვანე,ქორფა გგონია, ვეღარ ისვენებ და ახლისკენ მიილტვი უმალ. სხვის ოთილიეს ანაცვალებ ლამაზ შარლოტეს, მერე თავს იკლავ მასზე ფიქრით,გარბიხარ ფრონტზე. რატომ იქცევი ასე მაინც,გამაგებინე? განა არ გკმარა,რაც გარგუნა განგებამ,კარგო?

რა ყოფილა გამწარების სიგიჟე…

გამოჩნდა…ნაცნობი იყო მისი ეს თვალშისაცემად გამაღიზიანებელი წონასწორობა,მაგრამ ვგრძნობდი,არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებოდა,უბრალოდ ჩვეულების გამო გამოჩნდა.მესმოდა მისი ღრმა სუნთქვა,

ქალ-ვაჟს შორის არსებული სიყვარული ყველაზე სუსტი ყოფილა (სრულად)

-ახლა მაინც აღიარე! -არა-მეთქი. -გაკოცებ. -ვერ მაკოცებ. -ვნახოთ. -ვნხავთ..-მეორე მხარეს გაიწია გოგონა.. -არა.ვიცი,რომ შენც იგივეს გრძნობ...

ეს სიყვარული არც იქ ყოფილა ძნელი.

ისეთი სახლი მინდა გაჩუქო, შენ რომ იცხოვრებ, ისეთი სიტყვა მინდა დავწერო, შენ რომ გაიგებ, ისეთი შუქი მინდა აგინთო, შენ რომ გაგათბოს, ისეთი წყალი მინდა გწყუროდეს, მე რომ მოგიტან, შენ იცხოვრე ჩემთან, მე მოგიტან წყალს. არ ელოდო რომ უკეთესად გახდები. არ