შავ–თეთრი

ვინ იცის უკვე მერამდენე ბართს ვიღებ. ყველაფრის მოყოლას თავიდან ვიწყებ, არც დეტალები მრჩება უყურადღებოდ. ვწერ, თან ვიცინი, ვტირი. როცა დასასრულისკენ მივდივარ სახიდან ღიმილიც მშორდება, ცრემლიც მაშრება და მელანიც წრება. მიჩნდება სურვილი თითოეული ასო,

ცხოვრება შავ ფონზე (1)

-შენ ტყუილი არ გამოგდის და ამასთან ვერასდროს დამალავ შენს გრძნობებს.არვიცი რამდენჯერ გაჟღერებულა ეს სიტყვები სხვა ოჯახებში, მაგრამ მე თითქოს მთავარ სტატუსად მიქციეს, რომელიც შუბლზე მაწერია.პრობლემა ერთი იყო, ჩემი თვალები, რომლებიც არსად, არასდროს,

შავ-თეთრი

როგორი სიტყვაა - მენატრება. დაახლოებით, ისეთი როგორიც ”მშია” და თუ არ დანაყრდი, ალბათ, დამთავრდები. ჰოდა, დავამთავროთ ეს ”მენატრები”, და მოდი.

ალისა: მოგზაურობა შავ-ბნელ წარსულში (სრულად)

ალისამ ცხვირი აიბზუა და უსიამოვნოდ შეხტა მანქანაში. მძღოლმა ,როგორც ყოველთვის ახლაც ბოლომდე ამოსწია დაბურული მინები. მანქანა სახლთან მოშორებით გააჩერებინა და ძირს ჩამოვიდა. უკვე შუადღე გადასულიყო. ძალიან ციოდა ,მაგრამ მაინც არჩია ფეხით გავლა.

ალისა: მოგზაურობა შავ-ბნელ წარსულში (3)

ვანო ჯერ ისევ თავის ოთახში იყო პიჟამას ამარა. ხელში პლანშეტი ეჭირა და თამაშობდა. ნიკამ კარი რომ, შემოაღო ბავშვმა გამოხედა ,მაგრამ ისე მოიქცა თითქოს არც დაუნახავს. კაცი საწოლზე ჩამოჯდა. თავზე ხელი დაადო,მაგრამ ბავშვი კვლავ ცივად ექცეოდა.

ალისა: მოგზაურობა შავ-ბნელ წარსულში (ნაწილი 2)

ალისა დილით სახლიდან გამოვიდა და კარი ორივე გასაღებით გადაკეთა. ასე იქცეოდნენ ხოლმე როდესაც სადმე მიდიოდნენ. სახლში მხოლოდ ქალები ცხოვრობდნენ და სჯობდა სიფრთხილე გამოეჩინათ. ის იყო გასაღები ჩანთაცი მოისროლა ,რომ თინანომაც ამოამთავრა ამოსასვლელი

ალისა: მოგზაურობა შავ-ბნელ წარსულში (ნაწილი 1)

ახალგაზრდა ალისას რომელსაც დედამ სახელი საყვარელი წიგნის პატივსაცემად დაარქვა შეიძლება ითქვას საერთო არაფერი ჰქონდა თავის სეხნიასთან. იგი საყვარელი,ლამაზი, ჭკვიანი და მეოცნებე გოგონა იყო. ყოველ ღამით ესიზმრებოდა , რომ ქუჩის კუთხეში მშვენიერ პრინცს