შემდეგ...(დასასრული)

საღამოს ვახშმისთვის ვემზადებოდით, მე საჭმელს ვაკეთებდი დემნა პროდუქტებს ჭრიდა, უცებ რომ წამოუარა რაღაცამ, ხელი მომხვია, ჭრას თავი ანება და კალთაში ჩამისვა.

შემდეგ...(13)

ვიცოდი რომ გულის შეტევა რომელიმეს გარანტირებული ჰქონდა...“კიდევ კარგი ექიმი ვარ“-თქო გავიფიქრე. თხის ამბავი კი ისე მომინდა მხოლოდ ჩვენთვის დაგვეტოვებინა, უბრალოდ ჩვენ გარდა არავისთვის მემეტებოდა.-იგივეს თქმას ვაპირებდი.

შემდეგ...(12)

ჰოო...ანუ ახალი მეზობელი, თავი გავაქნიე ჩემ ხელებში მოქცეულ გასაღებს დავხედე და ფანჯრისკენ გამექცა მზერა საიდანაც მშვენივრად დავინახე როგორ ჩაჯდა დემნა თავის მანქანაში.

შემდეგ...(11)

ვუყურებდი და ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება ადამიანმა ასე შეგაზიზღოს თავი, მითუმეტეს მშობელმა რომ ასეთი რაღაც გააკეთო იმის გამო რომ მასთან შეხვედრაც კი ამდენად არ გინდოდეს.

შემდეგ...(10)

იმით დამშვიდებულმა რომ მონსტრები აქ არ მოვიდოდნენ მშვიდად დავხუჭე თვალები, სულ ბოლოს დემნას სიტყვებიღა გავიგე. -არადა ჯობდა აქ მართლა ზღაპრის სანაცვლოს დამეძინებინე.

შემდეგ...(9)

თვალები გამიფართოვდა ხმა ვეღარ ამოვიღე...რაო რა თქვაა?! თავში რამდენჯერმე დავსვი კითხვა მაგრამ პასუხი ისევდაისევ ერთი იყო.-რას...-დავიწყე მაგრამ დემნას ხმამ შემაწყვეტინა.-გვაპატიე, ახლა უნდა დაგტოვოთ პირადი საქმეები გვიხმობს.

შემდეგ...(8)

-ეჰ ლევანიც სულ წავიდა ხელიდან.-ლევანი მისი შვილიშვილი იყო.- არ ხვდებით ხოლმე? რა კარგად იყავით, როგორ უყვარხარ, შენი წასვლის მერე თავის თავს აღარ გავს, არადა მე ბოლომდე მეგონა რომ თქვენ შვილებს ავიყვანდი ხელში.-თავი გააქნია, თვალები დავჭყიტე

შემდეგ...(7)

სწრაფად შევხსენი კიროვას კაბინეტის კარი და ანალიზებს აუღელვებლად მოვაშორე თვალი, ნანახისგან ადგილზე გავიყინე, იმ წამს სუნთქვაც კი დამავიწყდა იმდენად მოულოდნელი იყო ჩემ წინ გადაშლილი სცენა. კიროვას ხელი შემოეხვია მისი მხრისთვის და თბილი მზერით

შემდეგ...(6)

ზარი შეწყდა და მაშინვე მარიამის ხმა გაისმა, ისე მიაყარა სიტყვები დემნამ ხმის ამოღებაც ვერ მოასწრო. -ვერც კი წარმოიდგენ რა გაგირკვიე, არაა ლილე დემნას ცოლი, სულ ტყუილად ეჭვიანობდი. ...ჯანდაბა, მარიამ.

ამდენი ხნის შემდეგ...

ალბათ იმიტომ რომ სხვას ვერავის ვეუბნები... უფრო სწორად არის ადამიანები ვისაც “ვერ” და არის ადამიანები ვისაც “არ” ვეუბნები. ღმერთო როგორ ამოვიდა ეს ყველაფერი ყელში...