მითოლოგია, პოეზია და შენ

მივდივარ, მივაპობ ცხოვრების ზვირთებს... ვუყურებ უწყვეტად შენს ლამაზ თითებს. მე ვფიქრობ ეს გრძნობა ჰგავს მხოლოდ მითებს, მაგრამ კვლავ გაჩუქებ მშვენიერ ტიტებს... ვიტყოდი რომ შენში არის აფროდიტე, ქალღმერთი

შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან

შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან და გრძნობის ჭილობს გადავფინავთ ერთურთის მხრებზე... მოხვალ და მაშინ შეგაწუხებს სინდისის ქენჯნა, აწრიალდება ყველაფერი შენში ერთბაშად... ვერ დაგპირდები, რომ ვიქნები ისევ იგივე, ვერც იმას რომ მე გაპატიებ ყველა

მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

შენ.

უყურებ სარკეში გამოსახულ შენს თავს და ცდილობ, უფრო ძლიერად შემოჭდო თითები მკლავებს. გიყვარს, როცა ლოტოსის ყვავილის ფორმას იღებ, თვალებს ხუჭავ და აღარ ცდილობ მოითვალო მრამდენედ ტირი უმიზეზოდ. ყოველ ღამით, მაშინ როცა ტირი, ორი ხელით ხსნი სიძველე

შენ!

ისევ დაგინახე: ფიქრება წამლეკა, ჭრილობაა გამეხსა, სისხლი გაჩერდა, მზერა დახარეს შენმა თვალება, ეს გული უკვე მეორედ დანებდა, სულში კი ქაოსი ისევ გამეფდა...

შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ როგორ განვიცდი ისიც იცი,რომ ისევ დაგიცდი. შენ ვერ გაიგებ მაინც ჩემს სათქმელს მეც ტკილისგან ვიყვარებ სასმელს... ვერ დაინახავ ისევ ჩემს ცრემლებს, ვერ ნახავ ჩემს გულს,რომელიც სცემეს. ვერ გაიგონებ ტირილს და მოთქმას მე აღარ ველი,იცი, შენს

მხოლოდ შენ

მოგიძღვნი, დაგიწერ მშვენიერ ლექსებს! მიყვარხარ, გული უშენოდ ვერ ძლებს! ეს გული სიყვარულს ხომ აღარ ეძებს, შენდამი გრძნობებს ხომ ვერავინ ვერ ძლევს! გული დამძიმდა, გაიჭრა, გატყდა, გარშემო დიდი გრიგალი ატყდა! მე ჩემი გული იქ მკვდარი დამხვდა და მას ეფარა

მე შენ მიყვარხარ (4 თავი)

6ს სათზეუკვე მზად ვიყავი. შავი კაბა ჩავიცვი ფეხზე კი მაღალ ქუსლიანები, make up გავიკეთე. მალე ვაჩემაც დარეკა: -მოვედი ქვემოთ გელოდები.

მე, შენ და კატა! (სრულად)

პატარა, თბილი და სახალისო ისტორია.ამბობენ, კატა იქ წევს, სადაც ტკივილს გრძნობსო.ჩემი კატა, ტუსია, მუდამ გულზე მაწევს.სახლში, როგორც ყოველთვის, მხოლოდ მე და ტუსია ვართ.ოჯახი არასდროს მყოლია, ან მყავდა

შენ ხარ...

შენ ხარ გაზაფხული, მარტის არევა და აპრილს ჩამოჭრილი სამი ნასესხები.სანამ არ გამოჩნდი ზღვაც კი არ ღელავდა,ქარსაც არ მიჰქონდა ჩემი ნაწერები.სითბო აგვისტოსგან ჩუმათ მოგიპარავს,მაისს ჩააქსოვე თმაში გვირილები.