შეუმჩნეველი ცრემლი.თავი 2

-მოეშვი,შენი უყურადღებობით ის დამცირებულად იგრძნობს თავს.იცი რატომ გაშტერდება?შენი ამოუცნობი თვალების ფერის ტყვე გახდა.ქალი სიმარტოვისთვის არ გაჩენილა,დარინა მას მეწყვილე ჭირდება.რას ვიზამთ,მამაკაცია და მოეწონა

შეუმჩნეველი (სრულად)

საწოლში შიშველი ვწევარ, ხელში სიგარეტი მიჭირავს და მას ვუყურებ. კულულები სახეზე აქვს ჩამოყრილი და ყოველ წამს ყურს იქეთ იწევს, თუმცა თმებს მაინც ვერ იმორჩილებს. დიდი, ვარდისფერი ტუჩები ჩვეულებრივზე მეტად დაბერილი აქვს, ალბათ სუსხიანი ამინდების

შეუმჩნეველი (VI ნაწილი - დასასრული)

მე ვიცინოდი, თავი ოდნავ ზევით მქონდა აწეული, ის კი თავზე მკოცნიდა და გვერდულად მიღიმოდა. ამ ფოტოს თავს ვერ ვანებებდი ერთი პერიოდი, სულ მინდოდა მეყურებინა და მეყურებინა და ამას ვერაფერს ვუხერხებდი. მხოლოდ დაშორების შემდეგ მომინდა ყველაფერზე მეტად

შეუმჩნეველი (V ნაწილი)

იმ ღამეს დამესიზმრა რომ თბილისის ყველაზე მაღალ ადგილას მდგარი ქანდაკება ვიყავი. მთლიანად გაშეშებულს ხელები ჰაერში მქონდა აღმართული და თბილისს ზემოდან დავჰყურებდი. ვხედავდი ხეებს, ძველ და ახალ შენობებს, ზოგჯერ გადატენილ ზოგჯერ კი - ცარიელ ქუჩებს,

შეუმჩნეველი (IV ნაწილი)

- არ მენდობი? - თავს ღიმილით ვუქნევ, ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ზეთისხილივით შავი თვალებით მაკვირდება. - მაშინ რატომ არ მეუბნები? - მეკითხება და ნაზად მკოცნის ტუჩის კუთხესთან - ხომ იცი, როგორ ვნერვიულობ შენს გამო, ახლა სამსახურში ვეღარ მოვისვენებ

შეუმჩნეველი (III ნაწილი)

ამჯერად ფსიქოლოგის თეთრ, უაზრო კაბინეტში ვარ. ჭარბწონიანი ქალის წინ ვზივარ და ვცდილობ თავი დავიმორჩილო, რომ არანორმალურივით ყვირილი არ დავიწყო. საშინლად მაღიზიანებს ეს სიტუაცია, ადგომა და ამ ადგილის განადგურება მინდა.ყოველი სულელური ნახატის თუ

შეუმჩნეველი (II ნაწილი)

სასტუმროს ოთახში ვარ და მას ველოდები. წესით წუთი-წუთზე უნდა გააღოს კარი და შემოვიდეს. ისევ საწოლზე ვარ წამოწოლილი და ჩვენს შეხვედრას წარმოვიდგენ. დაუჯერებელია, უკვე ამდენი ხანია ერთმანეთს ვხვდებით, თუმცა მაინც ჟრუანტელი მივლის, როდესაც მას ვხედავ.

შეუმჩნეველი (I ნაწილი)

საწოლში შიშველი ვწევარ, ხელში სიგარეტი მიჭირავს და მას ვუყურებ. კულულები სახეზე აქვს ჩამოყრილი და ყოველ წამს ყურს იქეთ იწევს, თუმცა თმებს მაინც ვერ იმორჩილებს. დიდი, ვარდისფერი ტუჩები ჩვეულებრივზე მეტად დაბერილი აქვს, ალბათ სუსხიანი ამინდების

თუ თქვენი საუბარი გაუგებარი რჩება, თქვენი სიყვარული კი

არ განიკითხოთ არც სხვები, არც საკუთარი თავი. როგორც წესი, ჩვენ გვტანჯავს დანაშაულის შეგრძნება. ბრალს ვდებთ საკუთარ თავს ურთიერთობებში არსებული სირთულეებისათვის. თვითგვემას არაფერი აქვს საერთო თავმდაბლობასთან.