ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 32)

როგორ მიყვარს ეს დღე. სკოლა მთავრდება, დღეს ბოლო დღეა. არაჩვეულებრივი ზაფხული მელის წინ, ნუ მე მინდა რომ არაჩვეულებრივი იყოს და იმედი მაქვს რომ აიქნება კიდეც. ცხოვრებაში არ ავმდგარვარ ადრე და დღეს სასწაული მოხდა, ადრიანად გავიღვიძე და

ნატალი (14)

შეყვარებული ადამიანი ამ ქვეყნად აღარ ცხოვრობს,ის ახალ ბინას იძენს იმ ჯადოსნურ ქვეყანაში,სადაც სიყვარული ბატონობს და ყოველი დღე ცისატყელას ფერებივით საოცრად ფერადია.შეყვარებული კაცი ფრთაშესხმული ადამიანია, რომელიც სიარულის მაგივრად დაფრინავს და მზად

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!დასასრული

ნისლებში ჩამალულა მთვარე,ცივი ნიავიც ქრის და სათუთად მირხევს კულულებს,ირგვლივ სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს,და გული თავდავიწყებას მიეცა.ულამაზესი ღამე,ცაზე დაკიდებული ულამაზესი მნათობი რომანტიკული გარემო მაგრამ მე ვარ მარტო,მე და მთვარე...

ჩემი ხარ(6)

-რა უნდა იმ ლუკას ლიკასგან -მიყვარსო იძახის მაგრამ ეგეთი სიყვარული არ ვიცი მე -რატო რამე მოხდა -თუ საჭირო გახდა თვითონ გეტყვის -კარგი მე ველაპარაკე დღეს შევხვდებით დრო და დგილი იცის შუადღისას იმ ბიჭის სანახავად წავედი ვუთხარი პირისპირ მინდა

ჩემი ახალი კლასელი (1)

ყველაზე მეტად საშიში ის ადამიანია, ვინც ბევრს ითმენს ჩუმადაა და ყოველთვის მშვიდია , ყველაზე წარმოუდგენელს ის გააკეთებს რადგან მისგან არავინ არაფერს არ ელის ცუდს , როგორც დედაჩემი იტყვის ხოლმე “დაგუბებულ წყალში ბევრი ბაქტერიებია “. და დროდადრო

ჩემი მაშველი (9)

უკვე 3 თვეა რაც მე და ლიკა თბილისში გადავედით. დღეს ექიმთან მაქ ვიზიტი და მივდივარ მასთან.- ექიმო როგორაა ჩემი შვილი?- შევხედე გაფითრებულ ექიმს. შემეშინდა რომ ჩემ შვილს რამე სჭირდა.- იცით თინათნ... თქვენი შვილის გულის ცემა არ მესმის.- რა მომივიდა

ჩემი მაშველი (8)

- კარგათ ნამდვილად არაა.. მთელი ტანი დალურჯებული აქ. ასეთი როდის გახდი? ნუთუ ვერ ეგუები იმას რომ ადა აა?- გაკვირვებულმა და გაბრაზებულმა შევხედე უემოციოდ მდგომს. მან ერთი ჩაიცინა და შემომხედა. - შენი ახრით ასეთი იმ ს გამო ვარ?-ირონიულათ მკითხა მან. -

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!მეექვსე თვი

არის მომენტები როცა სიცოცხლე არ გინდა,უბრალოდ გაქრე და მოშორდე ამ სამყაროს.თავი ყველგან ზედმეტი მგონია,ალბად პრობლრმა ჩემშია...იქნებ არ უნდა წომოვსულიყავი?იქნებ უნდა მებრძოლა??მაგრამ რისთვის?ფიქრებიდან ბატონმა ალექსანდერემ გამომარკვია, -მოვედით.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 31)

ისევ ცუდმა ხასიათმა შემომიტია... ეს ბოლო დროა დავმეგობრდით, ნუ რაც დემეტრე გავიცანი მას შემდეგ. ისევ უპასუხოდ დატოვებული კითხვები... ისევ უმიზეზოდ ატეხილი ჩხუბი... ისევ უმიზეზო ყვირილი... ისევ გაბრაზებული სახე და ხმა... ისევ... ისევ... და ისევ...

ნატალი (13)

წავედი მე!დიტომ მალევე დატოვა ლიკა ,ოთახიდან გავიდა.მიხვდა, რომ ამდენს ვეღარ მოითმენდა და რაღაც საშინელება მოხდებოდა.არ უნდა ლიკას უთხრას,რომ უყვარს.უყვარს არა ისე როგროც მეგობარი ან და ,არამედ ისე უყვარს, რომ ზოგჯერ როცა წარმოიდგენს ლიკას