ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 20)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! ასე 1 საათი ვიქნებოდით ბათუმ გორაზე, სიცივე ვიგრძენი და გამაჟრჟოლა, დემეტრემ მისი მოსაცმელი გაიძრო და მე მომაფარა.

ნატალი (7)

რა დიდი მიხვედრა უნდოდა რომ სანდრო იყო?!მაგრამ საიდან იცოდა რაჭაში რომ ვიყავი ?!აქ რომ ჩამოვიდეს?! არა არა აქ რა უნდა! მომენატრა ?! ჰო ნეტავ ახლა აქ იყოს,რომ ხელები მოვხვიო და გულში ჩავიკრა.ერთხელ მაინც შევხედო ახლა მის მკაცრ სახეს და გაბრწყინებულ

ვუყვარდი?არ ვიყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 2

"თვალებს გავახელდი ალექსანდრეს მესიჯი მხვდებოდა , დასაძინებლად მივდიოდი ისევ ალექსანდრე მემშვიდობებოდა. ყველაფერი ძალიან კარგად იყო სანამ მეგობრობაზე მეტი არ ვიგრძენი. საშინლად დაბნეული ვიყავი და მიჭირდა იმ ბიჭთან "ძმობა" ვინც აშკარად მიყვარდა..."

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 19)

სრულ შოკში მყოფმა საუბრის და განძრევის უნარი დავკარგე, აღარ ვიცოდი რა მექნა, ანდა რა მეთქვა, ერთ ადგილს მიჯაჭვული ვიყავი და ათასი ფიქრი მიტრიალებდა თავში.

ჩემი ლამბერსექსუალი [5]

დრო იმაზე ნელა და მტკივნეულად გადიოდა,ვიდრე წარმოვიდგენდი.თურმე ეს ყველაფერი დასაწყისი ყოფილა და ყველაზე დიდი ტკივილი წინ მელოდა.არ ვიცი რა არის იმაზე საშინელი გრძნობა,როდესაც ადამიანი მთელი გულით გენატრება და ხვდები,რომ მას ვეღარასდროს ნახავ.

ვუყვარდი?არ ვიყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 1

მინდა დავწერო ჩემი ცხოვრების ისტორია და არაფერი არ იქნება შეცვლილი(არც სახელები),უბრალოდ მომავალს შევცვლი(რაც ჯერ არ მომხდარა)და დავწერ ისე როგორც მე წამომიდგენია რომ იქნება. წესით საინტერესო უნდა გამოვიდეს... -ნი, ახალი ბიჭი გავიცანი

ჩემი ქიმიის მასწავლებელი

არაფერი უთქვამს ისეთი რაც მის ბრაზს ან გაცხარებას გამოხატავდა.უბრალოდ მშვიდი,მშვენიერი თვალებით მთხოვდა მხოლოდ რამდენიმე წუთი მომესმინა მისთვის. არ მინდოდა დამეჯერებინა. ამიტომ გარეთ გასვლა ვითხოვე.პასუხსაც არ დავლოდებივარ ისე გამოვედი,ახლა კი

ნატალი (6)

სანდრო მშობლებთან ერთად ცხოვრობს.დედა თინა შენგელია და მამა ნოდარ დადიანი,უკვე 30 წელია ერთად ტკბილად ცხოვრობენ.სანდროს უნდოდა ცალკე გადასვლა, მაგრამ მშობლებმა ერთადერთი შვილი ვერ გაუშვეს და მისი ცალკე გადასვლა ცოლის მოყვანამდე გადადეს.ნუ რაღას

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 18)

თამუნას ნაამბობი: ბესო მალევე მოვიდა, ჩვენც საქმე არ გვქონდა, ერთმანეთს ვუშლიდით ნერვებს და ათას სისულელეზე ვსაუბრობდით. ლელუკა ტელეფონში იყო ჩამძვრალი და დებილივით იღიმოდა, მე და უჩა ვჩხუბობდით, ხან თავზე დამახტა, ხან კალთაში ჩამიჯდა და ლელას

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 17)

-ეგრე გამოდის-გაიცინა მანაც და საქმე გააგრძელა. მისაღებში შევედი, ბესო მდივანზე წამოკოტრიალებულიყო და ტელევიზორს უყურებდა, უჩა კიდე ისეთი სახით იჯდა რომ შეგეშინდებოდათ, ხელთ რომ ეგდო ვინმე ნამდვილად შემოაკვდებოდა. ლელუკამ დაგვიძახა ყველაფერი