ჩემი სულის ტკივილი ხარ!

ჩემო სულის ტკივილო, ჩემო განუკურნებელო იარავ! რატომ გამიმეტე ასე? რატომ მიმატოვე? ჩვენს ოცნებებს რატომ უღალატე? რად გახდი ჩემი ტანჯვის მიზეზი? გამაგებინე რით დავიმსახურე? განა საკმარისად არ მიყვარდი?

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 3)

-ახლა გასაგებია თუ რატომ ხართ ასეთი ნერვიული, - მესმის ალბად ასეთი ტკივილს ბევრი ვერ გაუძლებდა! - თქვენ კი ძალიან ძლიერი ბრძანდებით, -ბატონო იოანე, მიკვირს ამხელა ტკივილს როგორ უძლებთ

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 2)

-ბატონო იოანე, გთხოვთ, ნერვებს ნუ აჰყვებით და მშვიდად განაგრძეთ, მოყოლა მესმის, როგორ გიჭირთ მაგრამ გულში ამ ყველაფერს ვერ დამარხავთ, ხომ გესმით? -ჯობია თქვათ და ცოტა მაინც მოგეშვებათ, მენდეთ, შეგიძლიათ მითხრათ, ყველაფერი

ჩემი გალაქტიკა-*დურმიშხანი

"ჩემი გალაქტიკა ძალიან დიდი იყო,დასაწყისი და დასასრული არ ჰქონდა,მართალია არსებობის ბევრ წელს არ ითვლიდა მაგრამ იმ წლებში მან უამრავი რამ გამოიარა,ცუდიც და კარგიც,ბევრი პლანეტა უნახავს საკუთარი ციური თვალით.იყვნენ პლანეტები რომლებსაც დარდისთვის ვერ

აიღე ყველაფერი რაც გჭირდება და წადი ჩემი ცხოვრებიდან!!

1)აიღე ყველაფერი რაც გჭირდება და წადი ჩემი ცხოვრებიდან !!!!!! ეეე, დამსვიიიი... 2)მიყვარხარ მეთქი გითხარი, გაგეცინა პატარა ხარო! მომეფერე მეთქი გითხარი: ღირსი არა ხარო! სანთელს დაგინთებ მეთქი გითხარი, ღმერთი არა ვარო! გაღმერთებ მეთქი გითხარი!

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი"(თავი 1)

რათქმაუნდა ყველას არ გეცოდინებათ, ჩემი მოთხრობა ,,მე უშენოთ'' მაგრამ ზოგიერთმა ხომ იცით მე გადავწყვიტე მოთხრობისათვის სათაური შემეცვალა და ახალი სათაური იქნება ,,მე მოვკალი ჩემი ანგელოზი''ალბათ ჩემი სულ სწრაფობის და დაუდევრობამ განაპირობა ის რომ არ

ჩემი სიყვარულის ისტორია (სრულად)

ომას ვუყვარდი,მეც მიყვარდა,ერთმანეთი გვიყვარა. სულმოუთქმელად. ყველაზე მტკკივნეულად. წარმოუდგენლად გვიყვარდა. იყო ჩვენს ურთიერთობაში რთული პერიოდებ. იყო ჩხუბიც,იყო დავიდარაბაც,ყველაფერი იყო.

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 5

-რატომ გამომყევი? -რაა?ალბათ ყველაფერს მოველოდი და ამ კითხვას არა,არც მიფიქრია ამაზე რა სულელი ვარ აი მართლა რატომ გამოვყევი?იმის მაგივრად რომ მეჩხუბა,მეყვირა ჩემს ოთახში როგორ აღმოჩნდა მოტოზე მოვუსკუპტი და აქ გამოვყევი,

ჩემი ლექსი თვით მოგძებნის

დაღამება სევდას მიქსოვს, გული რითი გავართო, დავჯდები და დავწერ ბარათს, ისევ უმისამართოდ.

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (16)

იქ შესულს ისეთი სანახაობა დახვდა ბურდულს თვალები გაოცებისაგან გაუფართოვდა. ანი დილით ადრიანად გაიღვიძა, მაგრამ გარეთ არ გასულა. მთელი ამ დროის განმავლობაში კი აქედან გაქცევის გეგმებს სახავდა. ხანდახან იმასაც კი ფიქრობდა, „ბურდულს არ ვუყვარვარ“-ო.