შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 6)
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 6)

14-10-2021, 00:32
ავტორი
992
4
+
როდესაც იპოვნით საიმედო ადამიანებს, ხელი არადსროს გაუშვათ, მაგრად ჩაებღაუჭეთ. ჯანი ჩემთვის ის ნავსაყუდელი აღმოჩნდა, შტორმისგან შეშინებულმა თავი რომ შევაფარე. საკუთარი თავის დანახვა ნელ-ნელა დავიწყე და ვგრძნობდი ჩემი ცხოვრების პაზლს როგორ ემატებოდა
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 5)
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 5)

6-10-2021, 02:18
ავტორი
808
3
+
ადამიანების მოსმენა ყველაზე საინტერესო რამაა. ადა მიყვება მე კი მსმენლის როლს ვირგებ. მიყვარს როცა სხვებს ვუსმენ და მათთან ერთად მათივე ისტორიის ნაწილი ვხდები.
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 4)
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 4)

29-09-2021, 00:05
ავტორი
9 357
6
+
დღე მართლაც საოცრად დაიწყო. ჯაჭვივით ყველაფერი კარგი გადაება ერთმანეთს და ჩემს გულს შემოეხვია. მიყვარს ასეთი დღის ბოლო, როდესაც იმ ყველაფერზე ვფიქრობ რაც დღის გამავლობაში გადამხდა და ბედნიერებისგან ვივსები. ასეთი მომენტები არ უნდა მთავრდებოდეს...
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 3)
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 3)

26-09-2021, 21:32
ავტორი
893
4
+
ჩამოვედი. ჩემი მეგობარი აეროპორტში დამხვდა. აუცილებლად უნდა გაიცნოთ ის. ისე უხაროდა ჩემი ჩამოსვლა. აეროპორტიდან ბეიოღლუსაკენ გავწიეთ. საოცარი იყო ირგვლივ ყველაფერი და ძალიან მიმზიდველი. სულ სხვა გარემო, სულ სხვა სამყარო, სულ სხვა ფიქრები...
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 2)
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 2)

20-09-2021, 23:08
ავტორი
875
2
+
თვითმფრინავში ვარ. წასვლა გავბედე. აქედანვე ვიწყებ ფიქრს თუ როგორ იქნება იქ ყველაფერი. გგონიათ არ მეშინია? გგონიათ წასვლა მიხარია? არა, წასვლა არ მინდა, მაგრამ ვერც დავრჩებიი. როგორც ვთქვი წასვლასაც აქვს თავისი ხიბლი... მზად ვარ ახალი
ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება
ისტორია

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება

19-09-2021, 17:07
ავტორი
1 210
3
+
აეროპორტში ორი დიდი ჩემოდნით ვდგავარ. ფრენამდე ორი საათია... ვფიქრობ ჯერ კიდევ არ არის გვიან წასვლა გადავიფიქრო... იქნებ არასწორად ვიქცევი... ირგვლივ ვიხედები, სახეები იცვლებიან, სკამზე ვიკავებ ადგილს და ფიქრებს საშუალებას ვაძლევ იბობოქრონ ჩემს