ჩვენ ერთი ფიქრით

ვგრძნობ გულის ფეთქვას მუდამ წუთს და წამს ჩემიც მის ნებას ჰყვება უყვარს სწამს ჩვენ ერთი ფიქრით ყოველ წუთს და წამს

ჩვენ ხის სახლში

მე ვერ გივიწყებ ვერცერთი წამით,შენზე ფიქრები ღამით ვარდება,მე ვფიქრობ ვეღარ მოვითმენ მალე,ალბათ შენ იტყვი დროით გვარდება.ამასთანავე რთულია სიტყვა, მოზღვავებული გრძნობებით ბრძოლა,ეხლა ოც სიტყვას რასაც ვანდომებ,

ჩვენ კვლავ შევხვდებით.

... ამას წინათ საკუთარი პიროვნების გაორებამდე მივედი, იცი, უშენობის სიმწარემ გამცრიცა და დამაპატარავა, მაგრამ აღმაგზნო, თითქოს უცებ, მოულოდნელად, გადაუდებელი საქმე გამომიჩნდა(ეს იმის მერე, რაც იმედგადაწურულს მთვარიან ღამეს მეზმანე),

ჩვენ ოთხნი...

გამარჯობა, მე მია ბეიკერი ვარ 15 წლის. მელბურნში ახლახანს ჩამოვედი დედასთან და ჩემს პატარა ძმასთან ერთად. ხვალ ახალ სკოლაში პირველი დღეა, იმედი მაქვს ახლა მაინც მეყოლება მეგობრები ხოლო ახლა გამოძინება მჭირდება.

ჩვენ

შენი ცხოვრება ჩემსას ჰგავს ჩემი უძირო ზღვას ჩვენ ერთმანეთი რომ გვიყვარს რად უნდა ვკითხოთ სხვას? და სხვას რომ ვკითხოთ ნეტავ რას იზამს მოიმოქმედებს რას?! ის ალბათ ისევ შენს თავს წამართმევს მე კი გავყვები გზას...

ჩვენ შევძლებთ ამას

დღევანდელი რეალობით თუ ვიმსჯელებთ:ძალადობა,ჩაგვრა და დამცირება გადაჭარბებული დოზით არსებობს.მე მჯერა და მწამს რომ ახალი თაობა გაითქვამს სახელს თავისი ქმედებებით,რომელიც თითოეულ ადამიანს სახეზე სიხარულისა და ბედნიერების ღიმილს მოჰფენს. ჩვენ

ჩვენ შორის საუკეთესოები...

- რა მნიშვნელობა აქვს, ჩემი ძმა უნდა გავაღვიძო! - მთვრალი კაცის ჭირვეულობით ამბობს ლაშა და დამახსოვრებულ ნომერს ეძებს. გრძელი ზუმერის მერე პასუხობენ, ხმა სუსტად და ძალიან შორიდან ისმის. ხმამაღლა მოლაპარაკეზე რთავს ტელეფონს. - სალამი ჩეკურ! როგორ

ჩვენ და საზამთრო (სრულად)

-რას აკეთებდი ეს დღეები?-ვკითხე და სებეს თავზე მივეფერე. -ბიჭებთან ერთად ვერთობოდი.-ჩაახველა. სინამდვილეში ძალიან კარგად ვიცოდი რასაც აკეთებდა ეს დღეები და ვისთან ერთადაც. Წამით არაფერი მითქვამს, მერე გავხედე, დაძაბული იჯდა და სწრაფად მართავდა

ვინ ვართ ჩვენ?

მიტოვებულ, სუსხიან და ცივ შენობაში ცხოვრობდა ადამიანი.სულ მარტოხელა იყო, ახლო არავინ არ ჰყავდა მხოლოდ ის და თავის ეგო.ირგვლივ ნისლით მოცული სიცარიელე, სიცივე ისეთი სიცივე რომელიც ადამიანს კანკალს დააწყებინებს.ყვიროდა, წიოდა დახმარებას ითხოვდა

ჩვენ (ნაწილი 7)

არც ის მადარდება თუ ხალხი გვიყურებდა, მხოლოდ მას ვუყურებდი თვალებში და თითქოს იმ ოთახიდან ყველა გაქრა, მხოლოს ჩვენ ვიყავით