წავიდა გაქრა..

მინდა დავწერო ისეთი ლექსი, შენ რომ აგღწერო ვით მოლანდება, უცბად გამოჩნდი და უცბად გაქრი, უცბად მასწავლე შენ მონატრება.

და სად წავიდა

და სად წავიდა ცხოვრების ფერი?! სად დაიკარგა უძილო ღამე?! თურმე გამხდარა ყველა პირფერი და მე ბალიში შენ დამინამე.და სად წავიდა ამ ხალხის ანძა?!სად დაიკარგა ის უხმო ხმები?! თურმე საშინელს ყველამ მიბაძა, სიკეთემ სიკვდილს მისცა სიტყვები. და სად წავიდა

სად წავიდა

- სად წავიდა სიყვარული მერი? - მე რა ვიცი, ის აღარ გაბრწყინდა. - აბა შენ აქ რად შემოიჭერი? ან საერთოდ იმ დღეს შენ რა გჭირდა? - როგორ გაქრა ყველაფერი კარგო? სად წავიდნენ ბედნიერი გზები? - შენს თავს ჰკითხე, მასთან რომ ხარ მარტო და ჩემთან რომ არასოდეს

უ'საზღვროდ / 30 /

საქართველოში აღარც მახსოვს ბოლოს რომელი ზაფხული გავატარე ... დარწმუნებული ვარ კარგად გავერთობი. გიჟუნია ნუციკო კი წავიდა გაურკვეველი მიმართულებით , მაგრამ მაინც _გაურკვეველით რატომ მშობლებთან არ წავიდა? _ისე უცებ მიეფარა თვალს მე არ ვიცი

წავიდა...

-წავიდა! არ დამიტოვა არც ერთი სიტყვა,არც სანუგეშო,არც მოსაგონებელი. -წავიდა უბრალოდ. დამრჩა მხოლოდ ტკივილი და მოგონებები მასზე.მეწვის ყველა უჯრედი.

წავიდა

აჩქარებული გულისცემა და გამძაფრებულად სისხლი ჩქეფს მასში მახსოვს ის ღამე დედამ მაკოცა და გაიხურა კარები მარტში წავიდა,მოსწყდა მშობლიურ მიწას ,დატოვა თავის პატარა,სახლში

ყველა წავიდა...

უეცრად ყველა გაქრა. ასე უბრალოდ, ადგნენ და წავიდნენ. სულ მარტო დავრჩი და თანდათან ვგრძნობდი როგორ ამეკრა ბინდი თვალებზე, ალბათ ვტიროდი. ყველაფერს აქვს დადებითი მხარე, ვინც წასასვლელია უნდა წავიდეს. არაა ამქვეყნად ადგილი ცრუ ადამიანების, ცრუ

წავიდა და მორჩა

ო რა ლამაზია იცი პროსტა? - ვინ? -სესილი -სესილი ვინაა? - გუშინ რომ ვუყვებოდი ის გოგო - აა ჰო- პროსტა რა ლამაზია შავი თმები აქვს ჭორფლები და ნაცრისფერი თვალები, ესეთი ლამაზი ადამიანი არ მინახავს არასდროს

ის წავიდა ზამთარში (სრულად)

-შენი ტელეფონი სამუზეუმო ექსპონატი უფროა, რა ურთიერთობებზე მელაპარაკები?- ჩაეცინა ლილეს. -სამაგიეროდ მე ყოველთვის მყავს გვერდით ადამიანები, ვინც ამ ტელეფონის ზარს უპასუხებს,- უთხრა სიამაყით მან.

და ის წავიდა...

ლუკა კი იდგა, თვალები აწყლიანებული ქონდა და უყურებდა როგორ მიდიოდა ნია, მაგრამ თითქოს ის მას არ უყურებდა, თითქოს სადღაც შორს ძალიან შორს იყურებოდა, მაგრამ სად? თითქოს უგონოდ იყო და ელოდებოდა ნიას დაბრუნებას, მაგრამ ნია მიდიოდა და თეთრ თოვლზე