-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(5თავი)

-ალექსანდრე(მე)ჩემი ხმა მე ძლივს გავიგე ისე წარმოვთქვი მისი სახელი-გაჩერდი(მე)ძლივს ამოვილუღლუღე -რატომ?(ალექსანდრე)ჩუმად მიჩურჩულა და ახლა ყელში დამიტოვა სველი კოცნა.რამაც ჩემი კანის კიდევ ერთხელ დაბუსუსება გამოიწვია -ალექსანდრე

ჩემს პლანეტაზე სიყვარული ხარ (სრულად)

ასეთი სიცივე ჯერ არ მახსოვს, მოთოვოს მაინც, გავიხარებთ. დედაზე ვღელავ, ამბობს კარგად ვარო და არ მჯერა, სულ თავი სტკივა, სულ წამლებს სვავს, აღარ მინდა მამის შემდეგ დედაც დავკარგო, ახლობლები მაიმედებენ ყველაფერი კარგად იქნებაო, თუმცა მე მაინც ვერ

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(4თავი)

-საოცრად გიხდება ბავშვი.....(ალექსანდრე) ყურთან ჩახრეწილი ხმით მიჩურჩულა და სველი კოცნა დამიტოვა ლოყაზე ყურთან.არ ვიცი რა დამემართა ის ადგილი ამეწვა სადაც მაკოცა მტელი კანი დამიბუსუსდა და ეკალმა დამაყარა უცხო იყო ჩემსთვის ეს და რეაქციაც შესაბამისი

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(3თავი)

ახლა კი ამხელა აყლაყს ხელებსშორის ვყავარ მოქცეული და მის ცხელ სუნთქვას ყელზე ვგრძნობ.გახურებული ტუჩები ლოყაზე გამიხახუნა და ტუჩის კუთხე აპრიხა.ცალი ხელით ჩემს თავს ზემოთკედელს მიაყრდნო ცალით კი ლოყაზე ცამოგორებულ კულულებზე გამეთამაშა.

სხვა ხარ!..

თუ შემხვდები ათას მგზავრში,ამჯობინებ ჩემთან მოსვლას,ვიფიქრებ რომ ვიღაც სხვა ხარ,და მოგწყინდა მარტოდ ყოფნა!თუ ინატრებ წვიმას დარში,"მზე პირს იბანს"-მეტყვი ჩუმად,მე გეტყვი, რომ ვიღაც სხვა ხარ,ვერ შეგიცნო ჩემმა გულმა!თუ სიყვარულს დამპირდები,რომ

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(2თავი)

ხომ კიდე ხასიათებითაც ძალიან მხიარული ვარ აგრამ ვისთანაც საჭიროა ვავლენ ჩემს ხისთავიან სვანობას(ვიცინი)ხო ხო სვანი ვარ ლილე მუკბარიანი.ამ ფიქრებში გართული კინაღამ ჩემი დის სახლს გავცდი.უცებ გამოვერკვიე და სადარბაზოში შევედი.ლიფტის ღილაკს თითი

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი

დადად დამმმმმმმ ესეგი ბავსჰევო დიდიხანია მე დ თათიას დაწერა გვინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვფიქრობდით და ბოლოს როგორც იქნა ერთობლივარ რაგაც ნორმალური ჩამოვაყალიბეთ იმედაია წაიკითხავთ და გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები .მადლობაა

ჩემი ხარ

ფიქრებიდან ნაბიჯების ხმამ გამომიყვანა მალევე ნაცნობმა სურნელმა ამწვა ცხვირი, წამის მეასედში ჰაერში ავღმოჩნდი, ძალიან შემეშინდა თუმცა თვალები არ გამიხელია. ვიგრძენი საწოლზე დამაწვინა, საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა უცებ ხელი ვიგრძენი მუცელზე,

ჩემი ხარ

–სენ ელეკლეს აქალი გოგო ქალ? – უკნიდან ხმა მომესმა, შევტრიალდი და პატარა ოქროსფერ კულულებიანი გოგონა დავინახე რომელიც თავის დიდ თვალებს აქეთ–იწით აცეცებდა. –შენ ვინ ხარ პატარა? აქ ცხოვრობ? –მე მალიამი ვალ და აქ ნათლიასთან მოვედიი –აჰა გასაგებიაა –

ჩემი ხარ

დღეს კი „გათხოვილი ქალი“ და ერეკლე ბურდულის „ცოლი“ დამერქვა. ახლა ოთახში კუკლასავით გამოწყობილი ვზივარ დიდ თეთრ კაბაში და ვფიქრობ მე ალექსანდრა დადიანი 17 წლის წინ რატომ არ დავიბადე ბიჭად. ჩემს უკვე ქმარს არც კი ვიცნობ, მისი გაცნობის სურვილიც არ