ბედის ბრალია!(14)

-გაჩერდი თორე გესვრი! -სასაცილოა!ვერ მესვრი! -გინდა დავრწმუნდეთ? -არაა საჭირო დარწმუნება ვერ მესვრი,არასოდეს გისროლია თან არამგონია იმ ქვეყნად ჩემი მკვლელობით სულ დამძიმებულს გინდოდეს წასვლა!

მგონი შემიყვარდი (14)

თაზო... კიდე რაღაცის თქმას ვაპირებდი, თუმცა აპარატის საშინელმა წუილმა ხმა არ ამომაღებინა... წამებში შემოცვივდნენ ექიმები და ათასგვარ ჩემთვის გაუგებარ ფრაზებს ისვრიდნენ... ერთ-ერთმა სასწრაფოდ მომთხოვა პალატის დატოვება და მეც უკუსვლით გამოვედი

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (14)

-მე ჩემს თავს დღემდე ვერ ვპატიობ - მისკენ მიბრუნდა იოანე და ცრემლები მოწმინდა - იმას რომ გული გატკინე , იმას რომ შენი გული მე მეკუთნის მაგრამ სხვა ადამიანთან ხარ , იმას რომ შენს გოგონას იოანა ქვია , იმას რომმშიშარა ვიყავი და შენს გამო ვერ ვიბრძოლე

ვაჩე ვიბლიანი თავი 14

უკვე საკმაოდ შეზარხოშებულმა ვაჩემ სალომე თავის ოთახში შეიყვანა და რაკი მარტო დაიგულა მთელი გრძნობით დააკვდა ბაგეებზე. -ყოველდღე სულ უფრო და უფრო ვრწმუნდები იმაში, რომ შენ ჩემთვის ხარ დაბადებული - ჩასჩურჩულა ვნება მორეულ გოგონას, ვაჩე ვიბლიანი თავი

one thing(თავი 12,13,14,15,1617,18,19,20)

-დეეეეეეეეეეეეეეეეეეე საად ხაააააააააარ???... -შენ ტორტის იქეთ ვერაფერი ვერ დაინახო.. მიტხრა სიცილიტ და გადამეხვია.. -მომეენატრეეე...(მე) -მეეც ჩემო კარგო...დღეიდან შენთან ვარ.. -აჰააჰ მაგარიაა!!სამზარეულოში ლუი შემოვიდა... -გაიღვიძე?..(მე)

შენს მეზობლად (ნაწილი 14)

საღამოხანს მეგობრები ბულვარში გავიდნენ სასეირნოდ: საუბრობდნენ, იცინოდნენ და ნელი ნაბიჯით მიუყვებოდნენ სიბერეშეპარულ ქუჩებს. მზე თითქმის ჩასული იყო და ლოყებაწითლებული დედამიწა თითქოს უფრო სწრაფად ბრუნავდა, გრილი სიო გოგონებს გამეტებით უწეწავდა თმებს.