ჯანდაბა! (26)

-შეჩერდი! ჯანდაბა,ნუ აკეთებ ამას!-შევემუდარე,თითები მაჯებზე შემოვხვიე და ვაიძულე ჩემთვის შემოეხედა-გთხოვ! შენ თავს ტკივილს ნუ აყენებ!-საცოდავად წამოვიძახე.ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოვიღე და სისხლიან მაჯაზე შემოვახვიე-ყველაფერს გავუძლებთ! ერთად

26 საათი

26საათი დს შემდეგ ისევ განშორება. ის იყო მასთან, ეკუთვნოდა მას მხოლოდ 26 საათი ზუსტად. არ ეგონათ არცერთს ასე მალე თუ შეხვდებოდნენ ერთმანეთს, მის ოჯახში. ყოველთვის წერდნენ ერთმანეთს, რომ აუცილებლად შეხვდებოდნენ ისინი მზის ჩასვლას ერთად, შეხედავდნენ

შევსებული არსებობა - დასასრული 23,24,25,26,27

თუხარელი ისე სწრაფად გაემართა კახასკენ, რომ სალომემ თვალიც ვერ შეასწრო რა დროს გააღო კარი. _ რა ხდება აქ! _ არაფერი ისეთი ძმაო.. _ რა ხდება მეთქი აქ?!.. სალომე.. – მობრუნდა სალომესკენ ალექსანდრე.. სალომე მიხვდა მისი ერთი სიტყვა და კბილებმოკრაჭუნე

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 26)

1კვირაში უკვე მთლიანად სახლში იყვნენ გადაბარგებულები. ბავშვი თავის ოთახში დააწვინეს. რათქმაუნდა ღამ-ღამობით არ ეძინათ, მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა არცერთს არ მოსვლია აზრად წუწუნი.

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 26)

-რამ ჩაგადენინა ეს სისულელ გოოგო. ამდენი სულ ტყულად გელაპარაკე?-წარმოგიდგენია? მე მივდივარ მასთან და რა მხვდება, ვიღაც გოგოს ეხუტება და იცინიან, რო დამინახა ვაი შენმა ცოლმა მიპოვაო მეუბნება.-მოიცა იქნებ შეგეშალა და მისი და არის?

შენს მეზობლად (ნაწილი 26)

ლიზი ხედავდა, როგორ შემოანგრიეს კარები ნიღბიანებმა, როგორ ჩხრეკდნენ ოთახებს, როგორ იძლეოდა ბრძანებას ერთ-ერთი მათაგნი, რომ ყველა გასასვლელი გადაეკეტათ და ლუკა ეპოვნათ; უყურებდა ბიჭს, რომელიც კიბის უკან იმალებოდა და ყოველ ჯერზე, როცა ვინმე მასთან

one thing(თავი 21,22,23,24,25,26,27,28,29,30)

ავკრიფე ენის ნომერიო.. -ოოჰ როგორ გგახსენდიი?..(ენი) -როგორ გამახსენდი კიარა ჩქარა ჩაალაგე ჩანტა და გადმოფრინდიი!!(მე) -რა ვქნაა?...(ენი) -რადა გაეყარნენ ესენი..ჰეე მიდიი.. -ვაიმეეეეეეეეეეეე!! რამაგარიაა!1 მაიკსაც ვეტყვი და მოვდივაართ.. -აა