მგლის ბილიკი თავი XXIII

– აბა რა გეგონა, ძამიკო, გერმან ბაზილის ბასრი ბებუთი მარტო ჩემზე მოქმედებდა? ხომ დახია შენი ტყავი? თუმცა შენი დაჭრა პოეტურ ვითარებაში მოხდა, მე ორჯერ დამჭრეს, ორჯერვე მტვრიან ქუჩებში წავიქეცი და მტვერში ამოვიგანგლე, ტანისამოსი გასაწმენდი გამიხდა.

შეგეჩვიე XXIII

კარგი რაა, დროის მეტი რა გვაქვს მომიყევი. -არა მერე სხვა დროს. როდესაც იოანე იქნება სახლში მაშინ მოდი და თვითონ მოაყოლე უფრო საინტერესო იქნება. -კარგი როგორც გინდა. მაშინ მე წავალ ახლა. თან ოფისში გავივლი და შენც აღარ შეგაწყენ თავს. -გამიხარდა რომ

ნინი and დამიანე (XXIII ნაწილი)

დილით კარზე ბრახუნის ხმა მაღვიძებს, ბალიშიდან ძლივს ვწევ თავს. ეს თუ ავთოა მივასიკვდილებ, ნერვებ მოშლილი ავდექი და კარი გავაღე, ხელში მართლაც, რომ ავთო შემრჩა. ბუზღუნით მივბრუნდი უკან და საწოლში შევძვერი ისევ. ლუდის ბოთლს და ჩიფსებს, რომ მოკრა თვალი

სიზმრის ქურდი (თავი XXIII)

-გაბრიელი- სახლში ვიყავი, როდესაც მობილურზე უცხო ნომერი შემოვიდა. სენსორს ხელი გავუსვი. -გისმენთ! -გამარჯობა გაბრიელ, ანა ვარ. შენთან ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს და შეგიძლია შემხვდე? -გაგიმარჯოს. ახლა?-ვკითხე ინტერესით. -უმჯობესია, თუ ახლა

ნოემბრის წვიმა XXIII

ჰემინგუემ პარიზს მოძრავი დღესასწაული უწოდა.. ნამდვილად არ შემცდარა მწერალი, მოძრავ დღესასწაულს მე მსოფლიოს დედაქალაქად მივჩნევ. ჩემი ყველანაირი მცდელობა, კარგად გადმოგცეთ, თუ როგორ ვიცხოვრე პარიზში 4 დღე, წინასწარ ვიცი - უშედეგო იქნება