ცის არტ ყელა ( ნაწილი 18)

- იცი?! ახლაც მას ვხედავ.. ისე ცხადად თითქოს ჩემთან იყოს. მის ყველა ნაკვთს აღვიდგენ. ახლა მოწყენილია, თეთრი სარაფანი აცვია,ანგელოზს ჰგავს დედი.. ბრიალა შავი თვალები ცრემლით აქვს სავსე. თვალების დახუჭვის მეშინია

ეშმაკს აცვია პრადა [2]

უბრალოდ დავაიგნორე ის მწვანეთვალება და ჩემი ადგილი დავიკავე. საჭირო ნივთები ამოვიღე და ხატვა დავიწყე. წარსულის აჩრდილი არ მასვენებდა, სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი ყველგან თან მსდევდა.. და აი, ისევ გამახსენდა! როგორც არ უნდა ვეცადო, როგორიც არ უნდა

ეშმაკს აცვია პრადა [1]

კარგი მაისური, შარვალი, კაბა, ფეხსაცმელი, აქსესუარი.. ეს ყველაფერი საჭიროა ბედნიერებისთვის!! ზოგი ფიქრობს რომ უგულო ვარ.. ზოგიც კი სულელს მეძახის.. მაგრამ ეს ჩემი ცხოვრებაა! ესაა ჩემთვის ბედნიერება.. სიყვარული არ კი არსებობს!! სისულელეა, ერთმანეთს

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 2)

ყურსასმენები გავიკეთე და გავიხსენე ის დღე... 31 დეკემბერი,ჯერ კიდევ 2012 წელი იდგა.მაშინ ჯერ კიდევ დედასთან ერთად ვცხოვრობდი და უნივერსიტეტში ვსწავლობდი.ყველაფერი არაჩვეულებრივად მიდიოდა,თან ისე არაჩვეულებრივად რომ უკვე საშიშიც იყო.მაგრამ

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 2)

ძლივს მოვაშორე ერთმანეთს დამძიმებული ქუთუთოები და თავი წამოვყავი.გარემო მოვათვალიერე და აღვიდგინე,რომ ჩემს ოთახში ვიყავი.მაგრამ ჩემმა მეხსიერებამ ის ვეღარ აღიდგინა საიდან გავჩნდი აქ ან საერთოდ ვინ მომიყვანა.ფაქტი ისაა რომ ყველა ვარიანტში ვიღაცამ

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 1)

ჩემი ტკბილი,თბილი სიზმრებიდან ჩემმა ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა და დამაბრუნა რეალობაში.თვალებგაუხლად ვეცადე მომეძებნა ლოგინის "რომელიღაც" კუთხეში "ჩაკარგული" ტელეფონი.როგორც იქნა ხელში მომხვდა ცივი საგანი და არც დამიხედავს ისე ავიღე. _კაწია რავა ხარ ?