ანდრო,ყაზბეგი და ორი ქეთა..(ნაწილი მერვე)

-ვგიჯდები ჩემს ნათქვამზე რო წითლდები ხოლმე. -გეგონოს, ცივა და იმიტო! -პიჟამოებით რო ჩამოხვედი რა გეგონა,აბა! -მეგონა რო შენ გამათბობდი..

"ცეცხლი და ყინული"

როცა განთიადი მღვრიედ ამობრწყინდა, ბინდ-ბუნდი შეცვალა ნათელმა ფერებმა, ზღვის სანაპიროზე მწველი მზე მოვიდა, თავისკენ მომიხმო მხურვალე მკლავებმა...

სათვალე (2,3 და 4)

გულში ჩაგროვილი ყველა ემოცია სადმე რომ არ გადამეტანა ალბათ მოვკვდებოდი. თავს საოცრად ვგრძნობდი, არვიცი რატომ გამახარა იმ ფაქტმა რომ წუხელ სამმა ბიჭმა გამძარცვა. თუმცა აღიარე ანასტასია, ნაძარცვი უკან დაგიბრუნეს. ამისთვის მადლობა მას. რა მადლობა? სულ

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 1 და 2)

-რატომ კანკალებ?! -მკითხა მოულოდნელად. -შემეშინდა. ახლაც მეშინია... მეგონა მოვკვდებოდი -ერთი ცრემლი ჩამომიგორდა -როცა ჩემს გვერდით ხარ არ მოკვდები ნინა!

მისტერ ირონია და მისი ალქაჯი#1

ო ღმერთო როგორ ვერ ვიტან 17 იანვარს....დღეს როდესაც ყველაფერი თავდაყირა დადგა ჩემს ცხოვრებაში...მოდი მოგიყვებით რომ გაერკვეთ რატომ მძულს ეს დღე: მე და მამა წყნეთში მივდიოდით, ვიცინოდით, ვმღეროდით და ვმხიარულობდით....წვიმდა.ყველაფერი ნისლს

და მაინც... მე შენი არ მჯერა! ll

გონს როცა მოვედი, პალატაში ვიყავი. ამის დედაც! ესღა მაკლდა! ძალიან მინდოდა სიგარეტი,მაგრამ საავამდყოფოში სიგარეტი არავის ექნებოდა. ორი წუთიც არ იყო გასული რომ კარებში ორი სილუეტი დავინახე, თვალები მოვჭუტე უფრო კარგად რომ დამენახა მაგრამ ეს სახეები

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 4 და 5)

-მიყვარხარ! -თქვა ლუკამ და ატმის წვენი მოსვა. -რაღაც არ მახსოვს ჩვენი შეთანხმება, რომ გქონდა უფლება მუდმივად გაგემეორებინა ეს... -პირგამოტენილმა ვუპასუხე და უცბად ჩამეცინა. -ეს ჩემი პირადი უფლებაა... -გამიღიმა მესხმა.

მე უბრალოდ მომინდა და ასე!

მე უბრალოდ მომინდა და ასე, პოეტობა ავიჩემე ვითომ, ვწერდი ლექსებს, მეც არ ვიცი რაზე, ჩემს თავს ისევ ტაშს ვუკრავდი თვითონ, ვიღრიალებ ახლა ბოლო ხმაზე!

Black Sky (თავი 6 და 7)

ძალიან დიდი მადლობა ყველას კიდევ ერთელ ვინც კითხულობთ. ბოდიში დაგვიანებისთვისს რადგანაც არ მეცალა და სპეციალურად არ ვდებდი რადაგანაც საერთოდ არ ჰქონდა კომენტარები წინა თავს მხოლოდ ლიკა აქტიურობს რის გამოც მადლობას ვუხდიი .. თქვნი აზრიი დაააფიქსირეთ

ნოემბრის 13 (თავი 20 და 21)

ერთი თვე ისე გავიდა ფეხი ერთხელაც არ ჩამიდგამს თბილისში. ვცხოვრობ აქ და თავს ვიტყუებ რომ მშველის. მომწონს, მიყვარს აქაურობა მაგრამ არ მშველის... თებერვლის ბოლო დღეა და თოვლი ნელნელა დნება არემარეზე. ამ თვის ცივი სუსხი მაინც შემორჩენია გარემოს.