მიყვარხარ....გჯერა?!(დასასრული)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა. გიგა ხელებს მჭოდროდ მხვებდა რაღაც ბგერებს ბურტყუნებდა და თითქოს ნერვიულობდა. მერე გაბერვიულებული წამოხტა, შემინხედა გულში ჩამიკრა და აბურდული თმა შემისწორა. - რანახე სიზმარში?!-რამოდენიმე წუთის მერე ვკითხე და მის

ბაბი და დამიანე (დასასრული)

დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე. მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა.(დასასრული)

პარიზი...სიყვარული და მე მარტო. ახლა არავინ მყავს გვერდით. მხოლოდ მე და ნახატები ვგრძნობთ ერთმანეთს და ვატარებთ დროს ერთად. საქართველოში 5 წელი არ ვყოფილვარ, აქედან ლუკასთან მხოლოდ 1 წელი და ცოტა მეტი ვურთიერთობდი, მერე ყველაფერი ნელ-ნელა დადუმდა,

მონტესის მოჩვენება (5)დასასრული

-ნელი ცოცხალი ხარ,-თავი უკვე მკვდარი მეგონა რადგან შეუძლებლად მეჩვენებოდა აქ დამიანეს ყოფნა -დამინე,-მას ხელში ვეჭირე და ცდილობდა არ გასცინებოდა რადგან ამჯერად მართლა ყველაფერი მტკიოდა -რას აკეთებ შენი აზრით?-მკითხა

მივიწყებულთა კუნძული 12 (დასასრული)

როგორი გრძნობა უნდა ქონდეს,როცა შენს სხეულს დაჰყურებ და ხედავ შენი საყვარელი ადამიანების ტანჯვას. ყოველდღე და ყოველწამს ხელმეორედ კვდები.ვერაფერს აკეთებ მათი ტანჯვის შესამსუბუქებლად. ველაპარაკები,ვეხევევი,ვკოცნი,ვტირი,ვყვირი მაგრამ მათ არ ესმით.

ყველგან გამოგყვები (დასასრული)

-და მართლა ეგრე გგონია?!! გოგო?!!! აზრზე მოდი-დაჩიმ შეაჯანჯღარა ნინა და სავარძელზე დააგდო. შემდეგ მის წინ ჩაიკუზა და ნინას ორივე ხელი დაუკავა. -მოკლედ, მომისმინე კარგად!-ისევ შეაჯანჯღარა-დროზე გამოფხიზლდი, ნუ თამაშობ მსხვერპლის როლს! გესმის?!!!

წარსულის ბილიკი (დასასრული)

ცხოვრება გრძელდება... წარსულის ბილიკიდან ვცდილობ ბოლომდე თავი დავაღწიო... ხანდახან ცხოვრების დინება ბოროტია, მაგრამ ალბათ ეს დავიმსახურეთ და ღმერთის წყალობით ხდება ეს რომ ჩვენს შეცდომებს მივხდეთ... უბრალოდ არ დაივიწყოთ რომ ყოველ ბნელ ღამეს, მზიანი

შევსებული არსებობა - დასასრული 23,24,25,26,27

თუხარელი ისე სწრაფად გაემართა კახასკენ, რომ სალომემ თვალიც ვერ შეასწრო რა დროს გააღო კარი. _ რა ხდება აქ! _ არაფერი ისეთი ძმაო.. _ რა ხდება მეთქი აქ?!.. სალომე.. – მობრუნდა სალომესკენ ალექსანდრე.. სალომე მიხვდა მისი ერთი სიტყვა და კბილებმოკრაჭუნე

ყველას წინააღმდეგ (დასასრული)

გამაღვიძა,თვალები დავაჭყიტე და რა დავინახე ეს? ყავა ჰქონია მოხარშული ჩემთვის. მეც გამოვართვი და მოვსვი,სესილია კი გახდას იწყებდა. ჩემს წინაშე ისე შოშვლდებოდა

ის (13) დასასრული

-ნეითან შენ შეიძლება ეს ვერ გაიგო მაგრამ აბა დაფიქრდი, შენ მე მაშინ შეგიყვარდი როცა ჯერ კიდევ უბრალო ბიჭი იყავი. მერე მამაჩემის მეგობრის მიზეზით დავშორდით- შენ ყველაფერი გააკეთე რომ მე გენახე და რა დაინახე? როგორი ბედნიერი ვიყავი ადამიანთან რომელიც