ორი ჭიქა ვისკი (6)

სხვა შემთხვევაში ჩავთვლიდი რომ გიჟებთან ხელი მოვაწერე მაგრამ იმ წამს საკუთარ თავზე მეტად ყიფიანს ვენდობოდი და ამაზე უფრო ვბრაზობდი. ორიენტაცია რომ ვერც ერთი ბარისკენ ვერ ავიღე ვკითხე -სად მივდივართ? -ნახავ. სულ ორჯერ ვარ ალბათ მთელი ცხოვრების

ორი ჭიქა ვისკი (5)

ყველაფერთან ერთად მყარად დგომის უნარიც მქონია ექსტრემალურ სიტუაციაში. მაიას ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს ამოისუნთქა მისი შვილის გვერდით ,,ცოლის`` სტატუსით პირსინგიანი და დატატუებული გადაპარსული თავის მქონე გოგო რომ არ იდგა. მერედა როგორ

ორი ჭიქა ვისკი (4)

მელანდება. მგონია რომ რეალობაა, მაგრამ ვგრძნობ რომ მელანდება და იმასაც ვგრძნობ რომ ძალა აღარ მაქვს. გული მიმდის. მუხლები მეკეცება და ყიფიანის ხელებში უგონოდ ვიკეცები. მერე მეღვიძება. სრულიად უცნაურად მეღვიძება. ნიას აქ რა უნდა?! -მადლობა ღმერთს!

ორი ჭიქა ვისკი (3)

ასეც ხდება, მაგრამ ვერაფერს აბრალებ. ბრაზობ, მაგრამ გულის სიღრმეში სიამოვნების ნაპერწკალი მაინც გადაგკრავს. აღიარება გიჭირს, მაგრამ ზუსტად ისაა რაც გინდა. ყველაფერს შეჩვეულს სითავხედე და სითამამე მოგწონს, ან უბრალოდ არც არის ასე და ყველაფერი

ორი ჭიქა ვისკი (2)

ვიწექი და დაძინებას ვცდილობდი, არ გამომდიოდა. მაგიდას მივუჯექი, ნახატები და ნახაზები გადმოვიღე, ვცადე რომელიმე მაინც დამესრულებინა ორშაბათისთვის და სულ ტყუილად, ვერაფერს მოვკიდე ხელი. ისევ ფანჯარასთან მივედი და ქუჩას გავხედე. ჩამოვჯექი. ქორწილი

ორი ჭიქა ვისკი (1)

-ანა პირველისთვის? არ ვიცი, ალბათ აი იმ მშენებარე კორპუსს ხომ ხედავ? -სიგარეტი საფერფლეში ჩაწვა და 25 სართულიან ულამაზო შენობას გახედა -აი მაგას ჩემი ხელებით დავანგრევდი. -გაიცინა და ახალი ღერი ამოიღო კოლოფიდან, -რას ვიზამდი და ყველაფერს. რანაირი