ზოგჯერ დადუმდი

მე მოვწყდი გარემოს,იმასაც რომ გვერდით მიზის ბიჭი რომელიც მომწონს,მაგრამ არა იმდენად რამდენადაც ეს კონცერტი. ამ მომენტში მე ვითიშები და ვკონცენტრირდები მხოლოდ მუსიკაზე. -ყურში მიჩურჩულებს,ეს ყველა დღეს უნდა იმღერონ?

ზოგჯერ,არა ხშირად ფიქრობ

ზოგჯერ,არა ხშირად ფიქრობ რომ ეს ცხოვრება ზედმეტად გრძელია შენთვის... ელოდები,ელოდები დასასრულს მაგრამ არ უჩანს ბოლო უსასრულო მოლოდინს.. ამ დროს ფიქრები მძაფრდება და მიდიხარ უკანასკნელ გადაწყვეტილებამდე და ბოლოს გაელვებული აზრი წყვეტს შენს სიცოცხლეს!

"დარჩი ჩემთან" (თავი 5)

ადამიანები საკუთარი ნამდვილი "მეს" დასამალად, ნიღბებს იყენებენ. სურთ, რომ მათი ნამდვილი სახის დანახვა ვერავინ შეძლონ, ამიტომ ისინი თავიანთ თავს ხშირად არ ჰგვანან. ზოგჯერ ამ ნიღბის უკან კარგი ადამიანები იმალებიან, ზოგჯერ კი ურჩხულები. ყველას არ

ზოგჯერ

ზოგჯერ რითმები არ ეწყობიან ერთმანეთს, ზოგჯერ თითები არ ეხებიან ერთმანეთს, ზოგჯერ გრძნობები არ ემთხვევიან ერთმანეთს, ზოგჯერ კალამი არ წერს უშენოდ იმ ამბებს

ამიტომ ზოგჯერ მომიტევეთ განმარტოება

ზოგჯერ მგონია, რომ უცხო ვარ მე ამ მიწაზე, დავიარები როცა უხმოდ დედამიწაზე, თითქმის არ მესმის ჩემს გარშემო ხალხის ხმაური და არც ჩემს ბგერებს ახსენდებათ აურზაური,

ხმამაღალია ზოგჯერ სიჩუმე...

გარს შემოეხვია ნისლი. ვერაფერს ხედავდა, მხოლოდ შორეული ხმები აღწევდნენ მის ყურამდე. უცნობები განუწყვეტლივ ჩურჩულებდნენ, საუბრობდნენ, ყვიროდნენ... იყო დრო, როდესაც მის ბაგეებსაც წყდებოდა უამრავი ფრაზა- სულიდან წამოსული, მაგრამ ფასს კარავდა საერთო

ზოგჯერ მეგობარს მეგობრად არ ვცნობთ

იმის გამო რომ კაცი კაცს არ ძმობს, ზოგჯერ მეგობარს მეგობრად არ ვცნობთ, ხშირად ეჭვები შეგვაქვს მათში, ვინც მართლა ერთგულად გვიდგას მხარში...

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (5)

იკა ბურდული. ეს ის ადამიანია რომელმაც თავი თავდავიწყდებით შემაყვარა. არ ვიცი ასე მალე როგორ მოვახერხე მისი შეყვარება მაგრამ შემიყვარდა. შემიყვარდა მისი თვალები, ასეთი მუქი და ღრმა რომ იყო. მისი სიყვარულით სავსე გამოხედვა. მიყვარდა ის თუ როგორ

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (4)

ამ საღამოს შემდეგ იკა ერთი თვე არ გამოჩენილა. არვიცოდი სად იყო და ცოტა არ იყოს განვიცდიდი კიდევაც,მაგრამ არ ვიცი რატო. რაღაც მომენტში გავიფიქრე იქნებ ამით მიხდის სამაგიეროსთქო თუმცა არამგონია ასეთი ბანალური რომ იყოს. ერთ საღამოს გიო ამოვიდა, მასთან

ზოგჯერ სიკვდილსაც ტკივა.

ზოგჯერ სიკვდილიც ნანობს.დედამიწა ქუხდა.ირგვლივ ყველაფერი წყვდიდას მოეცვა.ქარი კიოდა,საშინელი კივლით.წვიმა ტიროდა საშინელი ტირილით.ჭექა-ქუხილი,ირგვლილვ ყველაფერს ანათებდა და ანგრევდა.თითქოს დედამიწა გაარღვია და სადღაც უსასრულობაში გადავიდა.იწვოდა