ცხელი შოკოლადი. (თავი 4)

სუნთქვა შემეკრა. გახევებული ვიდექი და არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. ის მთელი ძალით მიხუტებდა, თითქოს ვინმე ჩემ თავს წაართმევდა.მრც მოვხვიეხელები და თავი მის კისერში ჩავმალე. გააჟრჟოლა და ბუსუსებმა დააყარე.

გადარჩენა (IV თავი)

შეგვიძლია დავეხმაროთ, სიმპტომები შევისწავლოთ და ასე შემდეგ.-არ გაგიგია რომ ადამიანს ისეთი რამ არ უნდა დაპირდე რასაც ვერ გააკეთებ? სიმპტომების შესწავლა კი დიდი აფსურდია, ჩვენ არავინ მოგვისმენს.-დამიჯერე მოგვისმენენ. - მითხრა და ჩამიხუტა.

არ დამივიწყო /თავი 5/

როდესაც კითხვა დავამთავრე მაშინვე მივხვდი,რომ ეს შეტყობინება ნიკისგან იყო.ისეთი შეგრძნება დამეუფლა,თითქოს ძარღვებში სისხლი გამეყინა.ადგილზე გავშეშდი და ხმას ვერ ვიღებდი.

შემთხევითი მკვლელი (თავი 1)

-შეგიძლია გაჩუმდე? მეძინება!-მესმის მამაკაცის ბოხი ბარიტონი და გონებაში განგაშის სიგნალი ირთვება , თვალებს იმიმედით ვახელ რომ ეს ყველაფერი მხოლოდ მომესმა, მაგრამ არაფერი არ მომჩვენებია

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (თავი 7)

სიყვარული ყველაზე ლამაზი, სუფთა და უმანკო გრძნობაა. ყველაზე დიდი ნიჭი, რაც ღმერთმა ადამიანს უბოძა.სიყვარული გრძნობაა, რომელიც საოცრებებს ახდენს. ეს არის საოცარი კავშირი ადამიანებს შორის, რომელიც აუხსნელია, დაუწერელია. ეს უნდა განიცადო!

ერთადერთი? ( VIII თავი )

აშკარად კლასში იყო გადაღებული ცოტა შორიდან. ჭერისკენ ჰქონდა თვალები აწეული და ფოტოშიც კარგად ხედავდა მის აცრემლებულ თვალებს... შემდეგ კიდევ ორი ფოტო შეემატა, იქაც ანნას თვალებზე კარგად შეამჩნევდით ცრემლებს...

სათამაშო (თავი2)

-მე რა შუაში ვარ? იქნებ ამიხსნათ ასე ადამინის დაკავება შეიძლება?-გაბრაზებული ვუყურებდი გამომძიებელს. -შეიძლება, თუ დაჭრილი პროკურორის შვილია.-მაგიდაზე ხელი დაარტყა და მკაცრად ჩაილაპარაკა.

Love me till the end თავი 5

დაახლოებით ღამის პირველი საათია, თუმცა ძილი არ მეკარება. გვერდზე ვიხედები და მძინარე მეგობრებს ვუყურებ. შემდეგ ფეხზე ვდგები, გარეთ გავდივარ. სიცივე უსიამოვნოდ მივლის სხეულში და მხრებს ვიჩეჩ. ახლო-მახლო ქუჩებში ვსეირნობ, ღამის სიჩუმით ვტკბები.

არ დამივიწყო /თავი 4/

-მოკლედ ჩემი თავი გაგაცანი ახლა კი დროა შენზეც გავიგო რამე-ფეხზე წამოვდექი-მხოლოდ ერთი პოსტერი კალათბურთზე?სერიოზულად ნიკ?მე კალათბურთის ფანი მეგონე,იმედები გამიცრუე. კოლეგების პლაკატებიც გქონია.

აბლაბუდა (თავი მესამე)

ქალბატონი ელენე უკვე გონს იყო მოსული, შუბლშეკრული უმზერდა პლასტირით მკლავზე მიმაგრებულ პეპელას, რომელსაც წვრილი მილით გადასხმის აპარატიდან ბლანტი სითხე უერთდებოდა. ვაღიარებ, საავადმყოფოს კვალობაზე, საკმაოდ კომფორტულ ოთახში მოეთავსებინათ,