ძლიერი (თავი 1-5)

გამარჯობა, მე ვარ ქეთი დევდარიანი 17 წლის. მყავს ძმა ბექა 21 წლის. 7 წლის ვიყავი, როდესაც მშობლები დავკარგეთ და მამიდამ წაგვიყვანა თავისთან. მყავს საუკეთესო მეგობარი ნინი ისიც 17 წლის.

დაბრუნება (თავი6)

სააბაზანოდან გამოვედი,ასე მგონია ხანდახან წყალს ჩემი ფიქრებიც თან მიაქვს და მანთავისუფლებს.ტელეფონს ვამოწმებ,ახალ ჩემთვის უმნიშვნელო მესიჯებს ვშლი და იქვე სავარძელში ვისვრი. ხალათს ვიცვავ, თმაზე პირსახოც შემოხვეული,ყავით ხელში გავდივარ ავანზე და

სიყვარული ჩვენს ქუჩაზეც მოდის (თავი პირველი)

მე ერთი ჩვეულებრივი გოგონა ვარ, სტუდენტი მშობლებთან და ძმასთან ერთად გლდანში ვცხოვრობ მოკლედ მე ბეტონის ჯუნგლებიდან ვარ , ჩემი კორპუსი არაფრით გამოირჩევა სხვა თბილისური კორპუსებისაგან. აქაც გვყავს ერთიორი ჭორიკანა, რამდენიმე ძველი ბიჭი და ნარდის

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 4)

მალე გავრცელდა ხმა თბილისში! -გოგო გაიგეათ? დვალი და დადიანი ერთად არიან და მალე ქორწილი ექნებათ! -ღადაობ ეგ ბიჭი ჩემი უნდა ყოფილიყო!-ხუმრობით თქვა მეორე ჭორიკანამ.

ის დაბრუნდა4 თავი

ის დაბრუნდა(4 თავი) დღეს უკვე 24 წლისამ გავიღვიძე.ჰოო დღეს ჩემი დაბადების დღეა.ქვემოთ ჩავედი.სანდრო და მარიამი დამხვდქ ქვემოთ ტორტით ხელში. რალამაზი დღეააა,რანათელი მზეაა,იმიტომ რომ დღეს თაკოოს დაბადების დღეააა.გილოოცაავთ თაააკს. (თაკო)-მადლობაა

მე შენამდე (თავი-2)

ახლა უკვე აეროპორტის წინ ვდგავართ მე და ნიკა ბარგებთან ერთად ნიკა კიდე ტაქსს აჩერებს, შიგნით ვსხდებით. ქვენ წარმოიდგინეთ და თავი არ შემიწუხებია აქეთ-იქით გახედვებით რუსეთში ნამყოფი ვარ და ვიცი როგორი გარემოცაა.მინდა ამ შეხვედრაზე საკმაოდ

სულიერი გამოცდა (თავი 15)

მაქსიმე რამდენიმე დღეში დაბრუნდა ბათუმში. მისი სიცივე, რომელიც შინაგანად მოდიოდა სულს მიყინავდა. არ მიმჩნევდა, ისე მექცეოდა თითქოს არასდროს არ ვყოფილვართ ერთმანეთისთვის რაღაც მაინც. ბავშვებთან ვცდილობდი დამემალა ჩემი ტკივილი, თუმცა ღამით ხშირად

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 7)

- ორი დღე იყო დარჩენილი სოფელში წასვლამდე,თებემ აიტეხა ჩემ გოგონებს გაგაცნობო და "1904" - ში წაიყვანა,შესვლისთანავე რაღაც უცხო დაეუფლა,თითქოს პირველივე ჩასუნთქვაზე გაუშინაურდა გარემოსო,თავისი ადგილი დაიკავა გოგონებთან და ღიმილით გაეცნო თითოეულს. -

ოსლოში (მეორე თავი)

ათ წუთში მე და კამილა კაფესთან ვიყავით.დღე ისე როგორ ჩაივლიდა,ის ხეპრე რომ არ გამოჩენილიყო მაინც და მაინც იქ,სადაც ჩვენ ვიყავით.ვიღაც ბიჭთან ერთად იჯდა და ფორთოხლის წვენს სვამდა,თან რაღაცაზე გულიანად იცინოდა.მისი ხარხარი ყველას,რომ გაეგო,კაფე

მე შენამდე (თავი-1)

მოგესალმებით...'მე შენამდე' ეს ჩემი პირველი ისორიაა ამ ისტორიაზე საკმაოდ დიდ იმედებს ვამყარებ.დიდი ხანია რაც მინდოდა ისეთი ისტორია დამეწერა რაც ნაწილობრივ ჩემს ცხოვრებასაც შეეხებოდა და ასევე ფანტაზიითაც იქნებოდა გაფორმებული.ასეც მოვიქეცი ისტორია