თვალები (თავი 3)

იმ ამბის მერე თითქმის მთელი თვე გავიდა. არ ვიცი ასე ძალიან რატომ ჩარჩა ჩემში ნიას აცრემლებული თვალები მაგრამ ისინი თითქოს მუდმივად თან დამსდევდნენ, არ მშორდებოდნენ და ჩემში რაღაც ისეთს აღვიძებდნენ რაც დიდი ხნის წინ მოკვდა. ამ დროის განმავლობაში ნია

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეოთხე)

გადიოდა დრო , ნინი და ლევანი ერთად იყვნენ, ,ცხოვრება უხაროდათ ერთმანეთის გარეშე არ შეეძლოთ , მია და გიოც იყვნენ ბედნიერად მაგრამ ამას თუ ბედნიერება ჰქვია კლავდნენ ერთმანეთს .გიორგი დასტიონი ტიპი იყო მია კი როგორ გითხრათ ზედმეტად ცანცარა ამიტომაც

თავხედი ქმარი(3 თავი)

-ტასო ჰო კარგად ხარ?-დაბნეულმა მკითხა,როცა მის ტუჩებს მოვშორდი. -ეს გოგო ვინ იყო და რას აკეთებდი მაგასთან ერთად? -ოუუ მოიცა...არ მითხრა,რომ ეჭვიანობ?-წარბები აათამაშა დემეტრემ. -კითხვაზე მიპასუხე!-როგორც კი ვუთხარი,მაშინვე მაკოცა.

არჩევანი (თავი 8)

და აი შაბათიც დადგა. ნანუკა და ლენა 8 საათზე დამადგნენ თავს. მათი შემყურე ძალა მემატებოდა და უკვე მერამდენედ ვწირავდი მადლობას ღმერთს აღარ მახსოვს მათი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენისთვის. ბავსვებს ჯერ კიდევ სძინავთ მაგრამ მე ბარგი უკვე მმზადა მაქვს.

ბედისწერა (თავი 9)

ატირებული გარეთ გავვარდი,ისე რომ არავის შევუმჩნევივარ.ღმერთო ეს რა ბედი მაქვს ელიზბართან როგორმე ურთიერთობა უნდა გამოვისწორო თორემ მის დაკარგვას ვერ გადავიტან.რესტორანში შევედი და მაგიდას უჩუმრად მივუჯექი.

თვალები (თავი 2)

ოთახში ვზივარ, ძალიან მეცნობა აქაურობა. ცისფერი კედლები, პატარა საწოლი, ირგვლივ ყველგან სათამაშოები ყრია. მგონი ეს ჩემი ოთახია, სარკეში ვიხედები და მეც 6 წლის ბავშვს ვგავარ. უცბათ კარები იღება და ჩემს ოთახში დედა და მამა შემოდიან.ჩემს წინ დგანან და

სიმპათიური სტუმარი ( 15 თავი)

იქ ჩამძინებია. გაბრომ კი გაუღვიძებლად წამომიყვანა. - სულ ხელშიაყვანილი მოგყავდი? - რავი მანქანით არ გამჭირვებია, თან იმდენად მძიმეც არა ხარ. - ცუდი ბიჭი ხარ! - მაშინ შენც ცუდი გოგო გამოდიხარ, რადგან მე შემიყვარე. - მითხრა და თვალებში შემომანათა

მგონი შემიყვარდი (თავი 3)

უეცრად ჩამეხუტა ხელებს ძლიერად მიჭერდა და თმებზე მეფერებოდა.მერე ნელა გამიშვა და გაბრაზებული სახით შემომხედა. -სად ხარ გოგო გული გამიხეთქე. -სანაპიროზე ვიყავი და შენ რა გჭირს?

ბრალდებულო! თავი 11.

ხანდახან ადამიანი ფიქრობ, ფიქრობ და ვერაფერს ხვდები. ასე დამემართა მეც. ანდრიას სიტყვებმა უცნაურად იმოქმედეს ჩემზე. მისმა ღიმილმა გამაკვირვა. "წარსულის შეცდომები", ეს ჩვენი ურთიერთობაა თუ რამე სხვა? ვერ ვხვდები. -სოფ, წავედი.-ხელი მხარზე დამადო და

სვანური ვერდიქტი (21 თავი)

ამბობენ ადამიანს რაც უფრო მიიყვან ტკივილთან, ახლოდან გააცნობ ჯერ იევ ისე ძველებურად, ახლებურად ეტკინება, სული შეეკვრება, ტკივილი გულს გაუჩერებს, სუნთქვას შეუკრავს, მოძრაობის უნარს დაუკარგავსო. მერე კი შვებას იგრძნობს და მაინც შეძლებს ცხოვრებასო,