ველური ორქიდეა (13 თავი)

_აკო, აკო, გაიღვიძე, ადექი! - ფეხი ვკარი ფეხზე. - ადე ზეზე, რა გაძინებს. ლიზის ღვიძავს და ნორას ჰყავს სამსაზეულოში მომწყდეული. - ბოლო წინადადება საკმარისი იყო იმისთვის, რომ აკოს შეშლილის სახე ჰქონოდა და ისე წამოეწია თავი ბალიშიდან. სიცილი ვერ

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( პირველი თავი )

ლუკა............ლუკა........ ნუცაა! ზმორვით მომიგო მან! -რატომ გამაღვიძე?

თამაში მუსიკის წესებით (მესამე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მესამე თავი - საბოლოოდ გაგიჟდი ხომ?! რა გინდოდა გოგო, იმ ქუჩის ბავშვებთან? რა შოუ დადგით ამ შუაღამისას? - გაავებული უყვიროდა ჩვენთვის ნაცნობ, შავ თმიან გოგონას ავტომობილის საჭესთან მჯდომი

ბედნიერება წვრილმანებშია... 1 თავი

ბოღდახმელეცკის ქუჩას მივუყვებოდი და ხელში ჩემი საყვარელი მწერლის გეილ ფორმანის Where She Went მეჭირა. იმდენჯერ მაქვს წაკითხული, ვერც კი დავითვლი.თუმცა ყოველ წაკითხვაზე ახალ რაღაცას ვიგებ.კითხვაში გართულს ვერც კი შევამჩნიე ჩემს წინ მომავალი ორი

მთელი გრძნობით შემიყვარდი (თავი 4 )

-ბედნიერი ოჯახი-დემეტრე ტაშის კვრას განაგრძობდა-ესეიგი ეს არის შენ ნარკომანი ძმა, ვის გამოც სიცოცხლე გამინადგურე-ირონიას არ აკლებდა უფროსი ჭაბუკიანი. გიორგის მკალევბზე ძარღვები ებერებოდა, ღმერთს მადლობა დროულად გამოჩნდა ლევანი და ჩემი ძმა იქაურობას

სვანეთში გამომყევი (თავი 1)

მთელი გზა იმაზე ვფიქრობდი რატომ უნდა ვეკითხე დათო ყიფიანს მე,ან მელანო რომ მერქვა საიდან იცოდა,იქნებ კლასის ჟურნალიდან მაგრამ ჩვენი კლასის ხელმძღვანელი ვის მიუშვებდა ჟურნალთან.ნუ მოკლედ ასეა თუ ისე კიდე ერთხელ გამახსენეს რომ ბებიაჩემის

ბინა 53 4 თავი

იმის მაგივრად რომ შემოსულიყო მე გამათრია ორანჟერიიდან სადარბაზოში და სიტყვაც არ მათქმევინა ისე მომაკრო ტუჩები, ვერ ვიტყვი რომ არ მინდოდა მაგრამ შიშით რომ ვინმე დაგვინახავდა გავეცალე შენი სახლის გასაღბი არ გაქვს? - მაქვს მაგრამ მინდოდა შენ გაგეღო არ

სიმპატიური სტუმარი (თავი 1)

უკვე აგვისტოა... ღმერთო, როგორ არ მინდა სკოლის დაწყება. სესილი–ეს არის ჩემი სახელი. 17 წლის ვარ. დიახ, მომავალი აბიტურიენტი. „აბიტურიენტობა არეტიანებსო“ – მართალია. ჯერ არ ვარ აბიტურიენტი, მაგრამ უკვე ღამეეს ვათენებ ეროვნულებზე ფიქრით.

სადღაც შორს... მთებში თავი 7

ქალაქამდე ხმა არ ამოუღია ბექაურს.იჯდა ჩუმად მანქანის წინა სავარძელზე, თავი მანქანის მინაზე ჰქონდა მიდებული და სადღაც უსასრულობას მიშტერებოდა.. რაც უფრო უახლოვდებოდნენ თბილისს სიცხე მით უფრო მატულობდა და ოფლი ასხავდა სახეზე. წინა დღეს აშკარად ბევრის

ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ