სვანური ვერდიქტი (17 თავი)

საერთოდ არაფერს ვგრძნობდი, ნახევრად გაწყობილ მაგიდას მივუბრუნდი და მისი ალეგება დავიწყე, როდესაც ტელეფონის ხმამ შემაკრთო, მეგონა იაგო იქნებოდა, მაგრამ ეკრანს დავხედე თუ არა, ტელეფონი ლამის ხელიდან გადამივარდა.

სადღაც შორს...მთებში... თავი 6

ცვლილებები არც ისე ადვილია, მითუმეტეს სოფოსთვის რომლისთვისაც ცხოვრება ბოლო სამი წლის განმავლობაში ძირითადად მხოლოდ ფერმერის ყოვლდღიური საქმიანობით შემოიფარგლებოდა. დიდი ხანია უარი თქვა მაკიაჟზე, მაღალქუსლიან ფეხსაცმელსა და ელეგენტურად ჩაცმაზე. ან

ბედნიერებასთან ახლოს. (მესამე თავი)

ლიზა. ლიზა და ისევ დაუსრულებლად ლიზა. რომელიც იყო და არის მთელი ჩემი ცხოვრების სიყვარული. რომელთანაც საუკეთესო წლები მაკავშირებს. თუ არ ჩავთვლით ბოლო სამ წელიწადს,რომელმაც მომშალა.

წარსულის ლანდები თავი 15

გადაწყვეტილება მიღებულია და გასაჩივრებას არ ექვემდებარება, ქორწილი აპრილის თვეში დანიშნეs, მიუხედავად იმისა რომ ალექსანდრას დაჟინებული მოთxოვნა იყო რომ არ სურდა ქორწილი, არაფერი გამოუვიდა, მხოლოდ იმას მიაღწია რომ დიდი ქორწილი არ იქნებოდ,ა შედარებით

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 10) +18

დილით მზის სხივმა გამაღვიძა, მესიამოვნა თითქოს სული გამითბა. უხმოდ ავდექი და პირდაპირ აივნისკენ დავიძარი, განსაკუთრებულად ლამაზი დღეა, ოქროსფერი ფოთლებით გადავსებული ქუჩები, წუხანდელი წვიმისგან ისევ შემორჩენილი აქვს არემარეს წვეთები რომლებიც მზის

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 4)

ნიკო მთელი ძალით მიკრავდა გულში და მიმეორებდა როგორ ვუყვარდი. მეც უხმოდ ვტიროდი და შიგადაშიგ ყელში ვკოცნიდი საპასუხო გრძნობის გამოსახატად. ხმის ამოღების საშუალებას ყელში გაჩხერილი ბურთი არ მაძლევდა. ბოლო კოცნა მახსოვს ძალიან კარგად. მთელი ოთხი თვე

უნაკლო (თავი 1)

მე ნატა მაისურაძე ვარ. მშობლები პატარა ვიყავი როდესაც ავარიაში მოყვნენ და დაიღუპნენ. მე დეიდასთან გავიზარდე, 18 წლისამ დეიდაც დავკარგე და მარტო დავრჩი. მე ვცხოვრობ ლამაზ ორსართულიან სახლში, თუმცა ჩემთვის ეს არაფერს ნიშნავს მე ხომ არავინ მყავს

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მესამე)

მიკი დიდხანს ფიქრობდა რა გაეკეთებინა. მისულიყო თუ არა ემასთან. ერთი დღე გავიდა ამ ამბის შემდეგ, მონატრება სულ შიგნიდან წვავდა. ბოლოს და ბოლოს გადაწყვიტა ენახა. საღამო ხანს იმ თეატრში წავიდა სადაც ემა დადიოდა, მაგრამ იქ ვერ იპოვა და ახლოს მდგომ

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი 4)

- აბა, რის­თ­ვის შევ­ხ­ვ­დით ერ­თ­მა­ნეთს? - კო­პებ­შეკ­რულ­მა ირი­ბად გავ­ხე­დე და ბლოკ­ნო­ტი დავ­ხუ­რე. - იმის­თ­ვის, რომ უკეთ გა­გიც­ნოთ... წმინ­და პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, - და­ა­კონ­კ­რე­ტა, - ერ­თი-ორი დღე მჭირ­დე­ბა, რომ ფორ­მა­ში

წარსულის ლანდები თავი 14

შემდგარი ბედნიერება, ფიქრი იმაზე რომ დღევანდელი დღე სჯობია ყველა იმ წუთს რაც კი ოდესმე განუცდია და უარსებია, პირველი წუთი რომელმაც ბედნიერება აჩუქა ის იყო როცა ელენე ხელში დაიჭირა დაა გააცნობიერა რომ ის უკვე დედა იყო, მეორე წუთი კი ეხლა, უკვე