თვალები დახუჭე 1

ტაქსი სანაპიროზე გავაჩერე და პირდაპირ ტიფანი ბარში შევედი. თვალებით მარიამს ვეძებდი, აი ისიც როგორ მიღიმის, ჯერ არ იცის რამდენი მაქ მოსაყოლი. მივედი, გადავკოცნე, ყავაც შევუკვეთე და საუბარს, სანამ დავიწყებდი ვუთხარი სკამზე მყარად დამჯდარიყო.

მოკვდა..წავიდა..მაგრამ შენი თვალები ნაცრისფერია .. (1)

_ვაი გვეჯახება!_გაისმა შიშნარევი წივილი და მანქანას მეორე მანქანა ლიწინით შეასკდა..... _დედა როგორ ხარ?_მოუტრიალდა ქალი შვილს რომელსაც ტკივილისგან სახე დამანჭვოდა მაგრამ თვალიდან ცრემლიც არ ჩამოვარდნოდა_ანაბელ გამეცი ხმა!დედა!ვაიმე ხელი შვილო!ვაიმე

თვალები ჰქონდა საოცრად სევდიანი (სრულად)

"ყველას ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, რომლის შემდეგაც სხვანაირი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა ის დიდ ბედნიერებას მოგიტანს თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი, როგორიც იყავი, ვერასოდეს გახდები.

მას გახელილი დარჩა თვალები...

მზეო თიბათვის, ყოფნა უმზეო! მზე მიიცვალა ღია თვალებით! ის მიიცვალა რაღაც უმწეო და საოცარი გარდაცვალებით! მას გახელილი დარჩა თვალები, ოჰ! გახელილი დარჩა თვალები! ის უცხო მხარეს გარდაიცვალა და გახელილი დარჩა თვალები! და ეს თვალები საღამოთა ხმას

შენი თვალები მენატრება !

შენი თვალები მენატრება,ჩემი სიყვარულით სავსე.შენი ტუჩები მენატრება კოცნა სიცოცხლით მავსებს.შენი ხელები მენატრება,შენი სითბოთი სავსე. შენი ჩახუტება მენატრება მსურს, რომ სულ ჩემში მყავდე.შენი არსება მენატრება სულს,

შენი თვალები…

შენი თვალები…მწვანე,ხასხასა…ჭაობისფერი…ხან ფერი ქარვის… შენთან ყოფნის დრო ისე ცოტაა…უშენობისას დრო ისე გარბის… შემოიჭრები ფიქრთა მორევში, გულს ააძგერებ სულ სხვა რითმებით, დაუოკებლად ღლი აღტაცებას, მარტის ამინდით კვლავ მოირთვები.

თვალები (14 თავი) დასასრული

გიორგი ყურადღებით კითხულობდა ანგარიშს. ვხვდებოდი, ცდილობდა სიბრაზე დაემალა, მაგრამ ემოციის კონტროლი უჭირდა. - ლევანმა ეს ანგარიში ნახა? - მოგუდული ხმით მკითხა მან. - კი. - ის შეხვედრაზე იქნება, შენთან სათხოვარი მექნება, არაფერი შეიმჩნიო. - მეუბნება

თვალები (13 თავი)

- უთავმოყვარეო ხარ! - მსაყვედურობდა დედა - ამდენი წლებია კაცმა მიგატოვა, შენ კი... ერთი თითი დაგიქნია და თავქუდმოგლეჯილი მირბიხარ მაშინვე. მხოლოდ ფულის მოცემაა კაცის მოვალეობა? - შფოთავდა ის, მაგრამ მე მაინც იმდენად კმაყოფილი ვიყავი, რომ მისი

თვალები (12 თავი)

მარიამის გათხოვების შემდეგ სამეგობროს შეკრება აღარ გვქონდა. რამდენიმეჯერ დამირეკა - იქნებ გამოიაროო! - მაგრამ ლევანზე იმდენად ვიყავი გაღიზიანებული, მისვლისგან თავი შევიკავე. ვიცოდი ჩემს უარყოფით ემოციებს ვერ დავმალავდი, მარიამს კი მამიდაშვილის

თვალები (11 თავი)

ყველაზე გაბრაზებული ვიყავი, განსაკუთრებით საკუთარ თავზე. ასეთ არარაობასთან რომ მიწევდა ურთიერთობა. თუმცა მომენტებში ისევ ეჭვი მიპყრობდა. ადამიანი მაგრძნობინებდა რომ მოვწონდი. არც იმ ასაკში ვიყავი, რომ ჩემთან სექსის სურვილი შეურაწყოფად ჩამეთვალა.