მეშინია იმ დღის...

მეშინია იმ დღის,როცა შენს ცხოვრებაში გამოჩნდება ის ვისაც მთელ გულს მისცემ... მეშინია იმ დღის,როცა შენი ღიმილის მიზეზი ვიღაც სხვა იქნება და არა მე... მეშინია იმ დღის, როცა სულიერად ნაწილებად დავიშლები.

იმ ქალაქში სადაც...

ამ ქალაქში სიძულვილი ფასობს, დამიჯერე არ ვუმატებ ასოს,სიყვარული გახდა უფრო ბნელი,სხვა გრძნობებმაც შეიცვალეს ფერი..!!მონატრებას ჩაგითვლიან ბოდვად,აქ არავინ არ გაურბის ცოდვას, არ იციან მეგობრობის ფასი, ერთგულებას

სწორედ იმ დღეს გიწამე

სიყვარული ძალას იკრებს სიყვარული ნავარდობს უგულოსაც აატირებს გულს მოარჩენს ავადმყოფს სიყვარულის ანი ბანი შენს თვალებზე ვისწავლე იმ დღეს როცა გაგიცანი სწორედ იმ დღეს გიწამე შენ მე თვალი ამიხილე მოკლე გზები

შემოდგომის გაელვება(იმ უცხო ქალს)-გიორგი ქადაგიძე

...წვიმა ასველებს და უძერწავს ნატიფ მკერდს,სავსეს და ახარტულებს რიკულებით თეთრ კაბას ისევ ისეთი ღრმაა ეს ტკვილი წვიმა ვერ ავსებს...

რა უნდა გავაკეთოთ, რომ დიდი ხნით შევაყვაროთ თავი ამა, თუ იმ

ადამიანებს მათი ზოდიაქოს ნიშნიდან გამომდინარე სხვადასხვა ფსიქოლოგიური მახასიათებლები გააჩნდიათ. აქვთ ნაკლი და აქვთ ღირსებები. ხოლო პარტნიორის მხრიდან ჩვენი ნაკლის გამუდმებით აფიშირებს და დემონსტრატულ მოთხოვნას გადავკეთდეთ ხშირად მივყაროთ ხოლმე

მაშინ, აგვისტოს იმ ხუთ დღეს...

''08.08.2008. სეირნობის შემდეგ შინ რომ ვბრუნდებით, დედა ტელევიზორს რთავს. უცებ სახე ეცვლება და მობილურით სადღაც რეკავს, მერე კი ამბობს, რომ ჩვენი მეზობლის სოფელი დაბომბეს. შემდეგ ვიგებთ, რომ ის ოჯახი ახლა რუსთავშია, მაგრამ რჩება მთავარი და

(***შენ გეძინა, იმ ღამით...) ლუკა კუხიანიძე

შენ გეძინა იმ ღამით და მაინც ვერ ვიძინებდი, შენზე ფიქრში. რამხელა ისტორია აქვთ ადამიანებს, რამხელა... რომლებმაც ერთმანეთი მხოლოდ ერთხელ ნახეს. ბევრი რამ, ჩემში უცნაურია: მაგალითად რძისფერი მაქვს ცხოვრება და რძეზე გული მიბრუნდება. ალბათ, ასეც

ისევ იქ, ისევ იმ დროს (სრულად)

გვიან, ძალიან გვიან დაინახა პირველმა კარებთან მდგარი წერეთელი და ტუჩებზე ოდნავ შესამჩნევმა ღიმილმა გადაურბინა... თვალები სამჯერ მაგრად დააჭირა ერთმანეთს და წავიდა.... მხოლოდ დათუნა მიხვდა მის ამ ჟესტს... მხოლოდ დათუნამ გაშიფრა თავიდან-ბოლომდე

ფსიქოლოგის ჩანახატი იმ საზოგადოებაზე, რომლისთვისაც ყველაფერი

ამ ფაქიზმა გოგონამ ჩემი ოფისის ზღურბლზე გადმოაბიჯა უცებ გაიხადა ქურთუკი და დაჯდა საწინააღმდეგო მხარეს.საოცრად ღრმა თვალები და მარმარილოსავით კანი შევამჩნიე…ვხედავ როგორ ნერვიულობს, უკანკალებს ხმა, ხშირად ისწორებს თმებს და აწვალებს ღილს პერანგზე.

იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი !

თითქოს მკარნახობს თავდავიწყება და ჩამჩურჩულებს „გატეხე ჭიქა!“ ან წარმოდგენა რად არ იწყება, როცა იღვიძებს მთვლემარე რითმა?! რომც შემომაცვდეს ფრიალა კაბა და რომც დამიჭკნეს იის გვირგვინი, გრძნობის ბილიკზე რომ გაიარა იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი!