გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 4)

ვგრძნობ, ჯოჯოხეთი მაქვს საკუთარ სულში მოწვეული, სხვა გზა ვეღარ ვხედავ. არანაირი სხვა გზა არ არსებობს ადამიანისთვის , რომელიც უფსკრულის პირას დგას, ან უნდა გადაიჩეხოს ან უნდა განიცადოს ჯოჯოხეთი, რომ ამ უფსკრულიდან, მისი კიდიდან როგორმე თავი დააღწიოს.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 3)

- რას აპირებ ზვიად? - იქნებ როგორმე მის ადგილსამყოფელზე რაიმე მინიშნება მაინც მივიღო, საღამოს აზერბაიჯანში მივდივარ. - ომი დაიწყოვო... - ასეა.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 2)

- ნახატი მაჩვენეთ! - არ გადმოგვიტანია ჯერ. შენს ბრძანებას ველოდებოდით. - რაღა ბრძანება გინდოდათ?! - გაცოფდა აჰმედი. - მეგონა უკვე აქ გქონდათ. ის მაინც თუ იცით, რომ ნამდვილად მანქანაში უდევთ?! - მანდ არის სამველ, ჩემი თვალით დავინახეთ, გალერიიდან

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 1)

-სიმართლე გითხრა, ნახატის უსაფრთხოება ნაკლებად მადარდებს. იმ მოვლენების შემდეგ ლაშა განრისხებული იყო. მის თვალებში ჰოლანდიელი გაღვიძებას ვხედავდი. რაც ძალიან მაშინებდა. მაშინ ჩემი თხოვნით არაფერი დაუშავა იმ კაცს. არ მინდა ლაშა შარში გაეხვას თაკო.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (პროლოგი)

ჩაფიქრებული კაცი გზას განაგრძობდა. მხარზე გადაკიდებული ავტომატიც ნელი რხევით მიჰყვებოდა . სამხედრო ბანაკს მიუახლოვდა. თითქოს ალუბლის სურნელთან შეზავებული სისხლის მომწარო სუნი ეცა. რეტდასხმული მიეყრდნო ცივ კედელს.

გერგეთისკენ მიმავალნი (სრულად)

- თქვენ აქეთ მობრძანდით. - მიუთითა სახლის კარისკენ. - ზვიად გთხოვ... - ნუ გეშინია. - არ დაამთავრებინა ზვიადმა, მზერა აარიდა და ზვიადს შეხედა. - სახლში შებრძანდით, სიტყვას გაძლევთ ბიძათქვენი უვნებელი გამოვა იქიდან.