გრძნობების მორევში (ნაწილი 3)

ანდრე თვალს არ აშორებდა აკანკალებულ ნიცას, რომელიც თვალს არ აშორებდა ამ სცენას.. -ანდრე რას აკეთებ ? ჩაიჩურჩულა ძლივს გასაგონი ხმით.

გრძნობების მორევში (ნაწილი 2)

ისიც კი აღარ მომისმენია რომ სადმე რომელიმე სტრიპტიზ კლუბში ხარ. რომელიმე ლამაზმანთან ერთდ და აღარც შენი ორგიებში მონაწილეობის ჭორები გაუვრცეკებიათ ყვითელ არხებს….

გრძნობების მორევში

ანდრეს გონებაში ათასი ფიქრი უტრიალებდა ყველაზე მეტად ეშინოდა იმ კითხვის დასმა რომელიც ტვინს ურევდა და მასში მხეცს აღვიძებდა.. იმის წარმოდგენა რომ შესაძლოა მას სხვა კაცი ეხებოდა თუნდაც წარსულში უმართავს ხდიდა. ეგოისტი იყო ანდრე ძალიან მესაკუთრე…

მორევში

მე ჩამითრია შენმა ამ სიღრმემ, სადაც მეც ვნახე ეს ჩემი თავი, რომ შეგიცანი, ვთქვი “არ გაგიჟდე!” და მე ვიგრძენი, რომ შემიყვარდი.

ცურვა სიყვარულის მორევში (2)

- ნატალია კარგად ხარ? -ეს ხმა თითქოს სადღაც მომესმინა. ბოხი და ყოვლისმთქმელი ბგერები თანდათან მიახლოვდებოდა. - ნატალია ადექი სახლში წავიდეთ - ჩაილაპარაკა საბამ და მომეხუტა, საბოლოოდ ნაცნობმა სილუეტმა გამომაფხიზლა.

ცურვა სიყვარულის მორევში (1)

ტაქს როდესაც მისამართი ვუთხარი და ჩავჯექი უეცრად ვიღაცამ იყვირა კარი გააღო და წამში ჩემს გვერდით ადგილი დაიკავა. ჩემი გაკვირვებული სახის დანახვისას კი მითხრა - მე სანდრო სასიამოვნოა მაინც ერთ გზაზე

გრძნობების მორევში 3

ისევ თეთრი კედლები, ისევ წამლების მწარე სუნი, ისევ ეს ოთხი კედელი , მედდების და ექიმების ფაციფუცი, უბრალოდ დამღლელია,დამქანცველია, წუთები საუკუნესავით იწელება წუთები რომლებიც ჯოჯოხეთურად მტანჯველია, მიჯაჭვული ვარ საწოლს და ვხვდები რომ ადგომა არ

გრძნობების მორევში 2

ცხოვრება ერთი დიდი უაზრობაა, ერთი დიდი ტანჯვა და კოშმარი. ადამიანს აღარ ვგავდი მე ცხოვრებამ მომიღო ბოლო, უფალმა ამ ტანჯვისთვის გამიმეტა, გული ამომაგლიჯა, ჩემი გული რომელსაც ჩემი ძმა ჰქვია. უბადრუკ და საცოდავ ადამიანად ვგრძნობდი თავს რომელსაც არაფერი

გრძნობების მორევში (საცდელი)

ნუთუ ასე ადვილია ცხოვრება ტკივილით? ალბად შესაძლებელია რადგან ვცოცხლობ, მე ვივიანა ყანჩელი ვარ 18 წლის გოგონა რომელმაც არაერთი ტკივილი გამოიარა,არაერთი დამცირება აიტანა, არაერთხელ

ღამის მორევში

იცი რა მიყვარდა ყველაზე მეტად? სავსე მთვარეობისას გარეთ რომ გავიდოდი, გრილი ნიავი სახეზე მაშინვე რომ მომედებოდა.მარტო ვიყავი წყვდიადით მოცულ სამყაროში და ღამის სიბნელეს მთვარის ნათება არღვევდა.ირგვლივ სიჩუმე სუფევდა, ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ