მ წ ვ ა ნ ე ა (მესამე თავი)

ახალი ხილი არ არის, არავისთის გვიან დაძინება, მაგრამ ჩემთვის კი ბავშობიდანვე , შეჩვეული ვიყავი დიდ ხანს ძილს ,ამიტომ ათი საათისკენ ვითიშებოდი , უი რატომ წარსულში ახლაც ვითიშები. სიზმრები ჩემი სტიქია და ჩემი ძილი უდრის ოცნებას, ფანტაზიას და

მ წ ვ ა ნ ე ა

გვერდით მომყვება და ახლა ვიგრძენი მისი სუნი აი იცით როგორი ? სიგარეტის, საპნის,საკუთარი სპეციფიური სუნი და ვერცერთი ვერ შემედავებით რომ ტომი ასხია tom ford . ძლიერი ვარ სუნებში და ამით ვამაყობ .საკუთარი ფიქრების გამო მეცინება და მის შეხებას მოვყავარ

მ წ ვ ა ნ ე ა

დავიბადე ბოდიალისთვის. განუყრელი რამაა ჩემთვის და არავინ და არაფერი მშველის როგორც ქალაქში ბოდიალი . მთელი ოცდასამი წლის განმავლობაში ვერ გავუგე გემო სახლში მარტო ჯდომას , ნუ აქვს მიზეზები მაგასაც , იმიტომ რომ ყანჩაველები ბევრნი ვართ და სახლში

გ ა ნ ს ხ ვ ა ვ ე ბ უ ლ ი

მხოლოდ მე ვიცი როგორ მჭირდები ახლა,სხვამ არავინ. თავად შენც კი არ იცი რას ვგრძნობ . მე ჯიუტად მოვითხოვ ხვდებოდე ყოველივეს . ვიცი რთული ვარ ,შეიძლება გაშინებს სირთულეები . შენ სამყაროს ყოველთვის ვარდისფრად აღიქვამდი .

ჩ ვ ე ნ ი წილი ბედნიერება!(სრულიად)

-რატო ვერ მიტანდი,მაგრად მაინტერესებს.. ახალ წლამდე ცოტა დრო იყო დარჩენილი. სკოლას ვრთავდით, და დემეც იქ იყო. -რავი, ძაან „გატიპებული“ მეგონე ჩემს უტვინობაზე გამეცინა. -შენ? გულწრფელად ვკითხე. -ვინ გითხრა, რომ ვერ გიტანდი? ეშმაკური ღიმილით

ა დ ა მ ი ა ნ ი

საღამოს 18:45 იც არ იქნებოდა საათი როცა სახლის კარი შეაღო...ო როგორ ვეღარ იტანდა ამ ბინას... მიუხედავად ამისა ამ ოთხ კედლა ვაკუუმს მაინც „შინ“ ერქვა და ეს ბევრ რამეს ამართლებდა კიდეც.... ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდება ხოლმე შინ ყოფნა... და ზოგჯერ ეს