ნომერი 10 ( თავი 2)

შეგრძნებები...ზოგჯერ აუტანელიც კია, გრძნობა იმის რომ გეშინია,იმის რომ უსუსური და დაუცველი ხარ,იმის რომ არ იცი როგორ იცხოვრო..რთული და თანაც წრფელი მწუხარება დამიგროვდა სულში,ყველა სათითაოდ ერთმანეთზე

ნომერი 10 ( თავი 1)

ვიმეორებ და ჭკუიდან შეშლილი აქა-იქ ვიწყებ ტოკვას,ისე თითქოს შემოდგომის ცივ ამინდში ფოთლებისაგან დაცლილი ხე ვიყო,უსამართლობის შეგრძნება ერწყმის სიძულვილის გრძნობას,გონებაში ახლიდან იწყებს ფილმის კადრივით ტრიალს თვითოეული წამი და ვგრძნობ რომ მეტად

სამი მიზეზი (8 თავი)

-უკვე დაგშორდი, ბედნიერ ცხოვრებას გისურვებ, ოფიციანტს ვეტყვი ტაქსი გამოგიძახოს_მოჩვენებითი სიმშვიდით დატოვა კუპე თორნიკემ და მანქანისკენ წავიდა. სავარძელს მიწოლილმა ერთი ღრმად ამოისუნთქა

ნუ მეთამაშები.! (თავი 2.)

-არ შეგიყვარდე.-სიცილით ვუთხარი.პასუხი არ გამცა, გამიღიმა და ჩემი ნომერი დატოვა.შემეშინდა არ მინდოდა გრძნობები გაგვჩენოდა.ეს თამაში უნდა დამთავრეულიყო. შიშველ სხეუზე გადავიფარე ზეწარი და მითანგულს ღრმად ჩამეძინა.

საკანი ნომერი 421

უკვე 2 წელი გავიდა რაც ციხეში ვზივარ და ჯერაც ვერ შეჩვია თვალი 4 კედელს, დილა უჩვეულოდ დაიწყო სადილზე ჩაი და ორცხობილა მოგვიტანეს რაც წამოუდგენელი მეგონა 2 წლის მანძილზე არცერთხელ არ მოუტანიათ ორცხობილა.როგორც ყოველთვის დღესაც დილის განწყობამ

309 ნომერი!{1}

ყველაფერი ისე მოულოდნელად დაიწყო...ვერც ერთმა მოასწო გააზრება იმისა თუ რა ხდებოდა.. დამიანეს ბაბუა გარდაეცვალა..ახლა მთელი ოჯახი შეკრებილი იყო მისი ანდერძის წასაკითხად..მარიამი და გიორგი მისი დედმამა...და მეორე ნაწილი მისი ბიძაშვილი ნიკა,ლაშა და

ნომერი ოცდა სამი

ყველაფერი დაიწყო არცთუ ისე დიდი ხნის წინათ,ივნისის მშვენიერი მზიანი დღე იდქა აისის სადარაჯოზე,მე მწლოლიარე მხოლოდ სევდას გავხსენებოდი,ამეღო გალაქტიონის 2 ტომეული და კითხვა დამეწყო,ამ დროს გაისმის მობილურზე შეტყობინების ხმა,მე სიხარულისგან გაოცებულს