ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 3)

- ასე იცის სიყვარულმა... - ჩაეღიმა მართას. - ფიქრების ქარიშხალში გაგხვევს, ხან ზეცად აგიტაცებს, ხან კი მიწაზე დაგახეთქებს მტკივნეულად... და თუ დანარცხების შემდეგ, ისევ შეძლებს შენს ზეცად ატაცებას და მის მორევში სამუდამოდ ჩათრევას, მაშინ უნდა აჰყვე,

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 2)

ის მომიახლოვდა, მის სუნთქვას ვგრძნობდი, მისი მწველი მზერა თითქოს მილიმეტრებში ზომავდა ჩემს სახეს, ისევ ჩაეღიმა. მე კი ვგრძნობდი, თუ კიდევ იქნებოდა ჩემს გვერდით, სუნთქვა შემეკვრებოდა, ვერ გავუძლებდი „რკინის ლედობის“ თამაშს. - ხომ, იცი თვალები

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 1)

კაბინეტში, რომ შევედი ფანჯარა გამოვაღე და ჰაერის ღრმა ჩასუნთქვა დავიწყე, რომ ცოტა გონება მოსულიერებულიყო და ცივ ჰაერს გარკვეული მოგონებები გაეყინა. ამ მედიტაციაში ვიყავი, როდესაც კარზე კაკუნი გაისმა. - ღიაა, - დავიძახე ისე, რომ არ მოვბრუნებულვარ.

ოცნების სორო

რას არ ვედები ... უჩვეულო ცხოვრებით ვცხოვრობ,რჩევებს ვიძლევი სხვის კარზე და თავად ვარ ცუდად.გამოვიგონე ჩემს სხეულში პატარა სორო,სადაც ჩემს ნაცვლად არსებობ და ჩემს ნაცვლად სუნთქავ.გამოვჩნდები

ოცნების მედუზები

ჩვენ ორნი,ორი 40+ რუხი მეოცნებე , ზღვის ქვიშიან ნაპირთან გვერდიგვერდ ვისხედით,შორს, ტალღების სიღრმეში უმისამართოდ ვიცქირებოდით და ფიქრებში ჩაძირულ თვალებს ზანტად ვაფახულებდით.

წამი ოცნების გარეთ

ჩაკარგულ ნისლში თოვლად ცვივა ნამქერი ფერფლის მე ვერც კი ვიგებ ყოვლად თოვს თუ ფიფქია ცრემლის ეცემა ცისფერ ნისლში გაყინულ მიწას ფერფლი ისე ეცემა ჩემში ბრძოლა და ჟინი ძველი

იდუმალი თვალები -1

ოთახიდან გავდივარ თოვლში არემარე ძალიან ლამაზია აქვე დავინახე მწვანე თვალები და გაშლილი ხელები ისინი მე მეგებებოდნენ მერე ზაფხული მოვიდა წვიმა დაიწყო ამ წვიმაში კი ვალსს ვეცეკვები ნაცნობ

ოცნების ქალაქი

თბილისი არის ოცნების ქალაქი და ჩემი ოცნება არს იგავ-არაკი! მაგრამ აქ ხომ ყველაფერი, ყველაფერი ხდება, აქ უბრალოდ სიყვარული ყოველთვის შეგხვდება!მინდა კიდევ ერთხელ გითხრა მე ეს სიყვარული, მე მომბეზრდა მარტოდმარტო გარეთ სიარული! აქ მაჟორი არ არსებობს,

ოცნების ქალაქი

მინდა ვიცხოვრო ისეთ ქალაქში, სადაც იმეფებს სიკეთის სითბო, სადაც არავის სჭირდება ფული, და ერთ ღიმილზე ყველაფერს გითმობს.

ოცნების მამაკაცი ოცნების ქალაქში?! (დასასრული)

ვცდილობდი გამეხსენებინა რატომ მოვხვდი აქ და რა დამემართა. უკვე პანიკამ მომიცვა. ვერ ვინძრეოდი საერთოდ. დიდი ძალისხმევით მხოლოდ ხელის თითები გავამოძრავე. ინვალიდი ვარ?