ის რაღა..რასაც სახელი ვერ მოვუგონე

პატარა ადამიანის პატარა ნაწილი დიდი აუდიტორიის წინაშე იცით რაზე მინდა საუბარი? არა ეს მეც არვიცი მინდა რომ ვისაუბრო გავაღო კარი ჩემსა და საზოგადოებას შორის და უბრალოდდ გავიგო რამდენად ჰგავს ჩემი ცხოვრება სხვა ყოველდღიურობას.. თითქოს ბედნიერება

,,რაღა დროის''

რა სიმართლე, სიცრუეში გვიცხოვრია, რა ზნეობა სიყალბეა მოდაში რა სიმკაცრე მარიონეტს ემსგავსება დღე და ღამე გვიცხოვრია ბოდვაში...

რაღა'ც

ხანდახან ადამიანს სულის ტკივილამდე მოგინდება წარსულში დაბრუნება.განა იმის გამო,რომ რაიმეს შეცვლა გწადია?არა სულაც არა.უბრალოდ ძალიან ძალიან გინდა წარსულში დაბრუნდე.თუნდაც გაიმეორე ის შეცდომები.

ჭიქის მოტეხილი ყური

ცაში ასული ზღვის წვეთი ვარ,ტოტებს მოგლეჯილი კვირტი,ჭიქის მოტეხილი ყური ვარ,ბუდეს მოწყვეტილი ჩიტი.ხანდახან მგონია შენი ვარ,ხანდახან მგონია ვცდები.ვიცი, რომ ყველაფერი რჩება,მაგრამ ნარჩენია ბევრი.

რაღა გათენდა...

რაღა გათენდა... წამიც ალიონს, შეეჩეხება ცრემლით თვალები, ისევ ინათებს... და მეც ყალიონს გვერძე გადავდებ.. დავიმალები...ისევ მაშინებს მე მზის სხივები , რადგან, მე სითბოს შენსას მახსენებს. სულმკვდარი ,ძალით გავიღიმები და საათს უკან გადავაყენებ...

რაღა დამრჩა, სხვა?!

ისევ დავმარცხდი და საკუთარ თავს ვტოვებ წლებია და მე მრცხვენია, რომ უფრო მეტი არ შეგვძლებია.. ალბათ დროსთან ერთად შენც წახვალ და მიენდობი ქარებს, თუმცა გიცდი და იცი რომ ძალა არ დამრჩენია..