რა ძნელია უშენობა

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ.

რა ძნელია უშენობა

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ.

მივხვდი, არ ყოფილა ძნელი უშენობა

გრძნობებმა ფიქრებში ღამე გაათია, შენზე ოცნების ამაო იმედმა, სასთუმალს წოლილს, გულაღმა ყოფილს, თვალებ ნაცარ შეყრილს მივხვდი უშენოდაც სუნთქვა შემძლებია.

უშენობა მომინდა

თუკი ამ ქვეყნად ამ სიყვარულით დატანჯვა მიწევს, მთელი არსებით და მთელი გულით ზეცისკენ ვიწევ. თუკი ეს გრძნობა ამ ქვეყანაზე არაფრად არ ღირს, რა დამრჩენია დედამიწაზე ოცნებით დაღლილს.

უშენობა კლავს!(სრულად)

მარიამ ბერიძე პატარაობიდანვე ძალიან კეთილი და საყვარელი იყო,მაგრამ ამავე დროს ისეთი გიჟი რომ ყოველთვის ახერხებდა მის ირგვლივ მხიარული გარემოს შექმნას. მის გვერდით იშვიათად მოიწყენდით. ორი ძმა ყავდა და ერთი და. ნიცა,მარიამის პატარა დაა, 15 წლის.

უშენობა

..უშენობა მტკივაო არ გითქვამს , მაგრამ ვიცი რომ ხორცზე მეტად სულზეაგტკივდი, მე არ მოვსულვარ .... არა ... შენ წახვედი ...

შენი უშენობა ჩემში

მოდის... ახალი წელი მოდის თითქოს ახალი იმედებით და სურვილებით ისე თითქოს ეს დღე დიდ რამეს ცვლიდეს ჩვენს ცხოვრებაში, მაგრამ რა ვუყოთ იმ თანდაყოლილ ჩვევას, რომ ახალი ახალი ცხოვრების დასაწყისია (თითქოს)...

უშენობა

შენი სამყარო იდუმალია... ერთი სიტყვისაც კი გეშინია. გული გაჩუქე ნაზი შეფუთვით, არ დაგენანა? რანაირი ხარ...

უშენობა არ მინდა...

სიგიჟესთან შერწყმული ეს ცხოვრება მომბეზრდა... მაჯებს ვხსნი და ვენიდან სისხლის ნაცვლად შენ დიხარ...

უშენობა შემომეყარა

ცხოვრებამ ტკივილების ნაპერწკლები შემომაყარა აღარ დამინდო, მტანჯა და გამაჭაღარა აღარა შველის ტკივილებს არყის მათარა ამ სიყვარულმაც მიმაგდო ფურცლებს ამარა.. სულს მოეფინა სევდიანი ქარი ტიალი აღარ მიყვარხარ, არ გინდა გრძნობების ტრფიალი აღარ შემორჩა ძველ