ფსიქიატრიულში (დასასრული)

სამი მძიმე პაციენტიცაა ჩვენს საპყრობილეში, მათ ნამდვილად არ სჭირდებათ ეს კედლები. მხოლოდ და მხოლოდ სხვისი დახმარებით თუ გადაადგილდებიან და საკვებსაც ძლივს მიირთმევენ, ამაშიც მომსახურე პერსონალი ეხმარება. ერთ-ერთმა მათგანმა რომელსაც პედრო ქვია

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეხუთე )

ფერნანდინიო, ყველასთვის საყვარელი და თბილი მოხუცი. მისი შემხედვარე ყოველთვის სითბოთი ვივსები, რაგაც განსაკუთრებული აქვს ამ კაცს, სკლეროზით არის ავად ხშირად ავიწყდება ორი წუთის წინანდელიც და თავისი ოთახიც და საერთოდ ყველაფერი, მაგრამ მთავარი მისი

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეოთხე )

სულ 22-23 პაციენტი ვიყავით ჩემი შემოსვლიდან გასვლამდე, დიდად არ იცვლებოდა ხალხთა მრავალფეროვნება, ყველას პიროვნების ჩამოთვლას არ დავიწყებ , აზრიც არ ექნება, უშვალოდ ვისთანაც კონტაკტი დავამყარე იმათზე განვაგრძობ თხრობას. ერთი რუსი გოგონა შემოგვემატა,

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მესამე )

ტერასაზე შევხვდი ჩემს მომავალ უახლოეს კოლეგას და მშვენიერ მეგობარს ვოტსონს. ექიმი ვოტსონი შევარქვი მსგავსად შერლოკ ჰოლმსის გმირისა.რაგაცაც ქონდა საერთო ამ სახელთან, როგორც მითხრა ორჯერ აქვს მოხდილი ავაღანეთში ჯარი, ანუ მსგავსად შერლოკის ვოტსონისა

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეორე )

არა ნარკოტიკს...მანამდე სანამ ჩემს მეზობელს თავისუფლებას მიანიჭებდნენ, შუა დღეს, დაახლოებით ორ საათზე დედა და დეიდა მოვიდნენ, წესი იყო მიღების ასეთი, 2 დან 6 მდე შეეძლო ახლობლებს, ოჯახის წევრებს თქვენი მონახულება. მომართვეს ჩვენებური კერძები,,

ფსიქიატრიულში

არა ნარკოტიკს...წარმოუდგენელი და ყველასთვის გულის მომკვლელი და მოკლედ რომ ვთქვა არანორმანული საქციელის გამო აღმოვჩნდი ამაწლის 2016-ის 25 მაის ბეატრისის ფსიქიატრიულ დაწესებულებაში, შუაღამე იყო როდესაც მომასვენეს და გაურკვეველ სიტუაციაში სამი უცნობი