ღმერთი სიყვარული არს ( I ნაწილი)

საწოლზე ვიჯექი,ველოდებოდი,ვიცოდი მოვიდოდა,დამპირდა და აუცილებლად მოვიდოდა. თერთმეტის ნახევარი იქნებოდა ოთახში რომ შემოვიდა,წამოვხტი:-მართლა მოხვედი... -არ მითხრა რომ ეჭვი გეპარებოდა

ვიცი არსებობს ზეცაში ღმერთი

ვიცი არსებობს ზეცაში ღმერთი, არსებობს ცოდვა დიდი და მცირე, რაგინდ თვალებში მაყარონ ფერფლი, არც დავმცირდები, არც დაგამცირებ.

გაორებული (სრულად)

-როგორ დამამახინჯე, ნუთუ სირცხვილის გრძნობა არ გაგაჩნია? -განრისხებული მზერით უყურებდა ახალგაზრდა კაცი ლიკას და იმ დღეს წყევლიდა, როცა ეს ქალბატონი მის ცხოვრებაში გამოჩნდა. -მე დაგამახინჯე? არა, ნიკა, ცდები. –ლიკამ გრძელ ქერა თმაზე ხელი ნაზად

დღეს ჩემი ღმერთი სხვის ღმერთებზე ბევრად მშვიდია

თითქოს ბუნებამ თეთრ ფურცელზე შავად დამქარგა,ხორცს მიბინძურებს ეს ცხოვრება სულით უცოდველს.როგორ დაგტოვოთ ჩუმი სვლებით ისე ლამაზად, უცხო გამვლელსაც სიამაყით სისხლს რომ უჩქროლებს.

ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.

ღმერთი წყვდიადის

ზოგჯერ ვფიქრობ და არვიცი ვინვარ, სხვების შექმნილი, ვერ ჩამომრეცხა წვიმამ ნეტავ ოცნება ცვიოდეს ციდან, რომ დავიჭირო მეც მქონდს მინდა. სათხოვარი მაქვს ღმერთთან, თან იმდენი, რომ ვინ მოთვლის ნეტავ, გული, რომელიც ჯერ კიდევ ფეთქავს ასე ქცეულა გრძნობების

მე შენს თვალებში ვიპოვე ღმერთი

იანვრის კვდომას ითვლის წამები, სარკმლის ზღუდეზე ეცემა წვეთი, უხმოდ ვეძებდი და მივაგენი (თვით შენს თვალებში ვიპოვე ღმერთი)...

ღმერთი ჩვენს სახლებში

სხვებისგან გამორჩეული იყო. სილამაზით შეიძლება ბევრს ვერ სჯობდა, თუმცა შინაგანად იყო საოცრად განსხვავებული. ადამიანების მოსმენა და მათზე დაკვირვება უყვარდა. განცალკევებით ჯდომა ახასიათებდა და ცნობისმოყვარე მზერით გაადავლებდა, ხოლმე თვალს ირგვლივ

შავი ღმერთი

ახლა მოდაშია შავი ფერი, უსასრულო სევდიანი ღმერთი. გარყვნილების ანაფორა ამკობთ, ისევ, შავი ფერით მოსილ კეთრნი. აღარაა მარად ქრისტე ღმერთი, წარსულია ლუციფერის კვერთხი.

წაიკითხავს ღმერთი ?

მზის სხივებმა მიგვატოვეს ვგრძნობ გადაღლილ სიმარტოვეს თან თვეებმაც იმარტოვეს წვიმით ტალახი დატოვეს არც რომ წვიმდეს და არც თოვდეს საჭმელს არავინ ითხოვდეს წყენა უცბად გაგვირბოდეს დავანებოთ თავი ბოდვებს არც რომ წვიმდეს და არც თოვდეს