მე – ღმერთი (სრულად)

გამარჯობა... მე გესალმები პირადად შენ, და არა რომელიმე სხვა მკითხველს. ამჯერად სხვები არც არსებობენ. ვარსებობთ მხოლოდ მე, და შენ. შენ ამას გრძნობ?! გრძნობ, როგორი შემაძრწუნებელია მარტოობის შეგრძნება?! გესმის, ადამიანებისგან მოწყვეტილი სივრცის

'ღმერთი მყავს'

გამარჯობა. მე ალექსი ვარ 21 წლის. უნივერსიტეტში მესამე კურსზე ვარ და პარალელურად ერთ-ერთ კაფეში ვმუშაობ მიმტანად რომელიც ქალაქის ცენტრში მდებარეობს. ოჯახში ფინანსურად ძალიან კარგი ვითარება გვაქვს მაგრამ მშობლების დამოუკიდებლად გადავწყვიტე ცხოვრება

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 3

სადარბაზოში, ყოველ განვლილ კიბეს ვითვლი. ეს ერთი უწყინარი ჩვევაა, რომელიც დროის გაყვანაში მეხმარება. ფურთხით დასველებულ ადგილებს თუ თვალს არ მოვარიდებ, გონებაში ხმა ჩამესმის: – გაფრთხილება! გაფრთხილება! გულის არევის რისკი პროცენტულად მაქსიმუმს

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 2

საწოლიდან ვდგები. ასე ვიცი ხოლმე, თუ შუაღამეს გამეღვიძება, კიდევ ოცი წუთი დაძინებას ვცდილობ, მაგრამ უკვე შევეგუე იმ ფაქტს, რომ ეს ოცი წუთი უბრალოდ დაგარგული დროა. ტრადიციულად ვამოწმებ „ფეისბუქს.“ შეტყობინება არ არის. მეგონა ჩემი ერთჯერადი მეგობრის

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 1

"თქვენა ხართ ღმერთები, ყველანი უზენაისის ძეები ხართ" ფსალმუნი, 86:6 რომელიღაცა დღე. რომელიღაცა ქუჩა. კარგად არ მახსოვს თენდებოდა თუ უკვე გათენებული იყო, მაგრამ არამგონია ამას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. ჩავთვალოთ, რომ თენდებოდა. ჩემს

ღმერთი მყავს (ნაწილი პირველი)

ზუსტად ორი წლის წინ 10 ივლისს 2013 წელს დაიწყო ისტორია, ისტორია რომელმაც შეძლო წამებში მოსდებოდა მთელი თბილისის მოსახლეობას და აეფეთქებინა ყოველი ადამიანის სხეული „სიყვარულით“... ამ სიყვარულმა კი შემდგომში შეიწირა ორი პიროვნება რომლებმაც ალბათ

ღმერთი თუ ბედისწერა?

იქნებ არსებობს ბედისწერა..და ან იქნებ თვითონ ღმერთი წერს ჩვენს ცხოვრებას ისე,როგორც ჩვენ ჩვენი პერონაჟებისას...ნუთუ, ყველაფერი გარდაუვალია და,ნუთუ,ეს ცხოვრბეაც ამაოებაა?